หลังจากที่ คูเปอร์ รีส ทายาทคนสุดท้องของมาเฟียแห่งลาสเวกัสได้นับวันเวลาที่ยายแม่มดน้อยของเขาจะเติบโตเป็นสาวเต็มวัยมานานหลายปีอย่างทรมาน ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึง  โมลีดา หญิงสาวชาวไทยร่างเล็กพร้อมจะเป็นอาหารอันโอชะสำหรับหนุ่มนักล่าเช่นเขาแล้ว ทว่าแทนที่จะได้กลืนกินเธอง่ายๆ ดังที่คาดเอาไว้ กลับต้องเจอกับอุปสรรคมากมาย ทั้งการต่อต้านจากตัวเธอ และเรื่องวุ่นวายของคนรอบกายที่ประเดประดังเข้ามาให้เขาต้องคอยแก้ปัญหา แถมแม่ตัวดียังเกิดไม่สบายขึ้นมาอีก งานนี้จึงต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกนิด รอให้ทุกอย่างเข้าที่เขาจะจัดเต็ม ชนิดที่ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันกันทั้งสัปดาห์เลยทีเดียว

“ลีดา…อกขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยรู้ไหม นุ่มขึ้นเยอะด้วย” เขากระซิบแผ่วเบาข้างแก้มซับสีเลือด หลังจากถอนจูบออกมาอย่างแสนเสียดาย มือที่เคยกระชับอยู่ตรงท้ายทอยก็เลื่อนมาพันปลายผมเล่น ส่วนอีกมือยังแข็งขันกับการนวดเฟ้นทรวงนุ่ม

“ปล่อยนะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง แล้วปัดมือร้อนที่อ้อยอิ่งอยู่กับอกอวบออกอย่างแรง นึกเสียใจเหลือเกินที่ตนเองชอบสวมบราที่มีตะขออยู่ด้านหน้า จึงทำให้เขาจัดการปลดมันออกได้อย่างง่ายดาย และตอนนี้เจ้าก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองข้างคงช้ำมือชายไปหมดแล้วแน่ เพราะว่าเขาทั้งบีบทั้งเคล้นอยู่เป็นนาน

“หวงตัว?”

“ไปให้พ้น มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลย” เธอใช้มือข้างหนึ่งผลักเขา ส่วนอีกข้างกอดเจ้าสี่ขาขนปุยเอาไว้ ใช้ขนฟูๆ ของมันบดบังทรวงสล้างที่ถูกเขากระตุ้นเสียจนตอนนี้มันร้อนวูบวาบไปหมด

“ไม่อยากได้ฉันเป็นผัว ไม่อยากสานต่อสิ่งที่เราทำค้างเอาไว้เมื่อหลายปีที่แล้วหรือไงแม่มดน้อย” 

คนอย่าง โมลีดา เจ็บแล้วจำ! เพราะฉะนั้นเมื่อถูก คูเปอร์ ชายที่ตนเองเคยคลั่งไคล้อย่างหนักปฏิเสธร่างกายอันเย้ายวน เธอจึงให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้ใครได้เชยชมเรือนร่างของเธออีกเป็นอันขาด ทว่าจู่ๆ คนใจร้ายก็มาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า เธอก็อดหวั่นไหวไม่ได้ ทว่าโชคยังดีที่สามารถเอาตัวรอดมาได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะรอดไปได้อีกสักกี่น้ำ เพราะส่วนลึกๆ ในจิตใจของเธอนั้น มันยังคงร่ำร้องถึงเขา และอยากให้เขาเป็นชายคนแรกอยู่ตลอดเวลาไม่เคยเปลี่ยนแปลง