เด็กเส้น...
เป็นที่รู้กันว่า หม่อมหลวงเขมินทร์ เขมทัต ไม่เคยอยากอ้าแขนต้อนรับเด็กเส้น แต่ ปภาดา เป็นเส้นใหญ่ไซซ์กวยจั๊บที่เขาปฏิเสธไม่ได้
ตั้งใจจะใช้งานให้หนัก... แต่พฤติการณ์ของเขาเห็นจะไม่เป็นอย่างที่คิด
ตั้งใจจะป่วนจิตให้หลอน... แต่ไม่รู้ว่าโดนฤทธิ์สายตาวิ้งๆ ของเธอหรืออย่างไร เขาถึงได้หลงเด็กเส้นเข้าแล้วไง!
“แล้วคุณได้แก้ข่าวเรื่องที่เขาพูดว่าคุณกับเพนท์มี...เอ่อ มีซัมธิงกันไหมคะ”
“เปล่าครับ”
“อ้าว! ทำไมคุณไม่ปฏิเสธไปล่ะคะ” เขาเป็นถึงท่านประธาน แก้ต่างไปอย่างไรก็ต้องมีคนฟังอยู่แล้ว
หม่อมหลวงเขมินทร์อมยิ้มมุมปาก เขายิ้มอีกแล้ว แถมดวงตาก็ยังทอประกายขึ้นมาอีกด้วย ปภาดาปฏิเสธไม่ได้ว่าดวงตาของเขานั้นชวนมอง โอเค...ความจริงแล้วก็น่ามองไปทั้งหน้าทั้งตัวนั่นละ หล่อขนาดนี้ ใครจะไม่อยากมองล่ะ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอยินดีกับการถูกเข้าใจผิดว่ามีอะไรกับคนหล่ออย่างหม่อมหลวงเขมินทร์นี่นา เธอยังต้องทำงานที่นี่ไปอีกตั้งหลายเดือน แล้วจะให้เธอถูกมองว่าเป็น ‘เด็ก’ ของท่านประธานไปตลอดเลยหรือไงเล่า
“แล้วคุณว่าผมจะดูเป็นคนกลับกลอกไหมครับ ถ้าปฏิเสธไปแล้ววันหนึ่งผมกับคุณเกิดมีซัมธิงกันขึ้นมาจริงๆ”
เดี๋ยวก่อน! วันหนึ่งเกิดมีซัมธิงขึ้นมาอะไรกัน มันใช่เหรอ จะมีได้ไงเล่า?
โอ๊ย! แล้วเธอเขิน เธอเขินทำไมเนี่ย?!
-ง่าย.jpg)
