ใครว่าเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวจะต้องท้อแท้และห่อเหี่ยวเสมอไป เพราะการเลี้ยงลูกคนเดียวมันก็เฟี้ยวฟ้าวได้เหมือนกัน  คมปกรณ์  คิดแผนพิเรนทร์ด้วยการสลัดคอมแบตมาสวมส้นสูง ปลอมตัวเป็นคุณแม่ให้ลูกชาย เหตุเพราะเขาไม่สามารถหาแม่ของลูกมาปรากฎตัวในงานวันแม่ที่โรงเรียนจัดขึ้นได้ 

          แต่แผนลับของเขากับลูกชายก็ล่มไม่เป็นท่า เพราะถูกครูประจำชั้นของลูกชายจับได้เสียนี่!

          …งานนี้เขาเลยถูก คุณครูจิณห์นิภา  จับตาดูทุกฝีก้าว…

          จะว่าไปคุณครูก็สวยอยู่มาก ใจดี รักเด็ก เพอร์เฟ็กต์ ตรงสเปกทหารหนุ่มอย่างเขา 

          จีบคุณครูประจำชั้นมาเป็นแม่ของลูกดีไหมหนอ...ได้ทั้งครูมาสอนลูกก็เข้าที ได้ทั้งแม่มาให้ลูกอีกก็ดูจะเข้าท่าไม่เบา! 

          “คุณครูรอฉันอยู่เหรอคะ” ถามออกไปเสียงแผ่ว รู้ว่ารอยยิ้มของตัวเองจืดเจื่อนเต็มทียามที่ส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ทั้งที่บอกตัวเองว่าคงไม่มีใครจับได้ว่าเขาปลอมตัวมา แต่สายตาของคุณครูสาวมันก็ดูเหมือนจะรู้ทันเขาไปเสียหมดทำให้คมปกรณ์ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว

          “ฉันกำลังรอผู้กองคมปกรณ์ค่ะ”

          “ฮะ!”

          “ใช่ค่ะ ฉันกำลังรอคุณ…ผู้กองคมปกรณ์”

          “เอ่อ…คุณครูหมายความว่ายังไงคะ ที่บอกว่ารอผู้กอง?” เขาตีหน้าซื่อ แกล้งทำไขสือราวกับไม่รู้เรื่องทั้งที่จริงแล้วเขากำลังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กที่ทำความผิดแล้วคุณครูจับได้

          “ก็รอคุณไงคะ ผู้กองคมปกรณ์ ฉันจับได้แล้ว คุณไม่ต้องมาทำเป็นผู้ร้ายปากแข็งด้วย ไม่อย่างนั้นฉันจะจับคุณถอดเสื้อผ้าออกตรงนี้แหละ”

          “เดิมพันเลยว่าคุณไม่กล้าทำหรอก” พูดไปแล้วก็ต้องตะครุบปากตัวเองเมื่อเขาลืมแอ๊บเสียงไปเสียสนิท คมปกรณ์ถึงกับกลอกตามองบนให้กับการกระทำอันผิดพลาดของตัวเอง

          “โอเคๆ ผมยอมรับก็ได้ว่าผมเป็นร้อยเอกตัวปลอมมาน่ะ”