เมื่อชีวิตคุณบัดซบแล้ว แต่...คุณกลับพบว่ามันยังบัดซบได้อีก!
จากซุป’ตาร์ขาลง เพราะงานหดแฟนหาย ณฉัตร ยังเจอกับความซวยซ้ำซ้อนตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีร้ายแรง เขาหนีผู้คนมาไกลถึงแม่สาย แต่ก็ยังไม่วายเจอแม่ค้าด่าทอไล่หลังจนไม่อยากย่างเท้าออกจากบ้านไปไหน
เวรกรรมแท้ๆ ณฉัตรถึงกับต้องฝากท้องด้วยการผูกปิ่นโตกับสาวข้างบ้าน
จากที่คิดว่าชีวิตกำลังถึงคราวเคราะห์ เขาคิดผิดถนัด เพราะเรื่องราวแย่ๆ เหล่านั้นมันก็แค่กรวดหินรายทางที่ผลักให้มาเจอกับ ‘เธอ’ ผู้เป็นเจ้ากรรมนายเวรของจริง!
“...ฉันตกลงยอมให้คุณผูกปิ่นโตก็ได้”
ตอนที่เธอพูดประโยคนี้ออกไป ณฉัตรถึงกับสำลักน้ำลายตัวเอง ตอนแรกศิศิราก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งชายหนุ่มขยายความ...
“ผูกปิ่นโต?”
“ก็คุณจะจ้างให้ฉันทำอาหารไปส่งให้คุณนี่คะ เรียกว่าผูกปิ่นโตก็ถูกแล้วไหม”
“มันก็ถูก” ณฉัตรพูดเหมือนแบ่งรับแบ่งสู้ “แต่ผมไม่ค่อยได้ยินคนพูดถึงคำว่าผูกปิ่นโตในแง่ที่ความหมายตรงตัวแบบนี้สักเท่าไรน่ะ”
“แล้วมันมีความหมายในแง่อื่นอีกด้วยหรือคะ”
“ก็...เวลาที่ผู้ชายเขาตกลงที่จะส่งเสียเลี้ยงดูผู้หญิงสักคนโดยแลกกับการให้เธอมาเป็นคู่นอน เขาก็ใช้คำว่าผูกปิ่นโตเหมือนกัน”
ศิศิราได้ยินแบบนั้นก็อ้าปากค้าง เธอรู้ว่าเรื่องอย่างที่ณฉัตรกำลังพูดถึงน่ะมันมีอยู่ถมเถ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาเรียกกันแบบนั้น
“คุณก็อย่าเที่ยวไปพูดกับใครว่าผมไปผูกปิ่นโตกับคุณ เดี๋ยวคนเขาจะเข้าใจว่าคุณเป็น ‘ปิ่นโตของผม’ เข้าจริงๆ”
-ง่าย.jpg)
