จูเลียน โดมินิก วินเซนฟอร์ด นักธุรกิจผู้ร่ำรวยและมากไปด้วยอิทธิพล เขาโกรธจนแทบคลั่งเมื่อพญาราชสีห์โดนหนูตัวเล็กแต่ใบหน้าหวานหยดหลอกลวงด้วยการโกหกคำโต ม่านดอกฟ้า ปริยฉัตร สาวใช้จอมมารยาที่ถูกจูเลียนตราหน้าว่าเธอเอาหน้าสวยๆ มาล่อ แสร้งทำตัวอ่อนหวาน แฝงตัวเข้ามาในคฤหาสน์วินเซนฟอร์ดเพราะมีเบื้องลึกเบื้องหลัง ชายหนุ่มประณามเธอ เหยียดหยามเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ปรารถนาเธอจนสุดหัวใจและหลงใหลเธอแทบคลั่ง!
ม่านดอกฟ้า ปริยฉัตร เจ็บปวดกับความรู้สึกผิดในใจอยู่เสมอ บทพิศวาสเร่าร้อนระหว่างเธอกับจูเลียนเจือปนไปด้วยความเกลียดชัง หัวใจของเธอไม่เป็นของเธออีกต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อความต้องการของผู้มีพระคุณ เธอถูกส่งเข้ามาล้วงความลับสำคัญทางธุรกิจของจูเลียน ทว่าดูเหมือนภารกิจที่เธอได้รับจะสวนทางกับความเป็นจริง เมื่อม่านดอกฟ้าเป็นฝ่ายที่ถูกจูเลียนล้วงลึกคุกคามจนเธอหมดเนื้อตัวหมดตัว ไม่เหลือแม้แต่พรหมจารีที่แสนหวงแหน!
“เธอมองฉันเหมือนมีเรื่องอยากจะบอก”
หญิงสาวก้มหน้างุด เธอมีอยู่เพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่อยากสารภาพผิดกับชายหนุ่ม แต่เธอพูดมันออกไปไม่ได้
“เงียบแบบนี้ มีหรือไม่มี”
จูเลียนลดใบหน้าลงต่ำ ม่านดอกฟ้าขยับริมฝีปาก เธออยากตอบคำถามของชายหนุ่ม แต่เมื่อไม่สามารถตอบได้ปากอิ่มก็ปิดเข้าหากันอีกครั้ง
“ตอบฉัน มัฟฟิน”
“ตอบไม่ได้ค่ะเอ่อ…ดิฉันไม่มีอะไรจะตอบค่ะ”
เธอตัดสินใจกล่าวตัดบท ฟันขาวสะอาดขบกัดลงบนริมฝีปากอิ่มสวย จูเลียนรู้สึกลำคอแห้งผาก ทว่าเขาไม่ได้กระหายน้ำดื่ม
“เธอชอบทำร้ายตัวเองเหรอมัฟฟินให้ฉันทำให้ดีกว่าไหม”
ม่านดอกฟ้ากะพริบตามองชายหนุ่ม เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเมื่อใบหน้าฉกวูบลงต่ำและทาบริมฝีปากลงบนปากนุ่มแสนหวาน ยังไม่ทันได้เปล่งเสียงอุทาน ปากนุ่มก็ถูกครอบครองและบุกรุกหนักหน่วงจากเรียวลิ้นสากอุ่นของจูเลียน
