สุภาษิตว่าไว้ 'คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล'
แต่ทำไมคนพาลที่เธอคบ ดันแหกกฎ อยากเป็นสามีเธอกันล่ะ!
ลูกแก้ว แก้วกัลยา มีเพื่อนสนิทต่างเพศอยู่หนึ่งคน เขาก็หายตัวไปไม่ส่งข่าว
เธอเฝ้ารอ เฝ้าห่วง ปรารถนาให้เขามีความสุข
กระทั่งเพื่อนสนิทคนที่ว่าหวนกลับมาเจอเธออีกครั้ง
จากยาจก สายฟ้ากลายเป็น ทายาทมหาเศรษฐี
วูล์ฟ แครนตัน
มิหนำซ้ำ เขาน่าจะกลายพันธุ์เป็นลูกครึ่งปลาหมึก (จอมหื่น)
เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ เดี๋ยวนัวเนีย
หรือการเจอกันครั้งนี้ ต้องโบกมือลาความเป็นเพื่อนเพื่อเพิ่มสถานะให้เขาเป็น ‘สามี’ แทนกันนะ
“แกล้งอีกแล้วใช่ไหมคะ”
“แล้วแต่จะคิด”
ชายหนุ่มยื่นมือผ่านตัวแก้วกัลยา ไม่บอกให้เธอหลบ เพื่อเปิดประตูรถข้างหลัง
หญิงสาวเหมือนถูกดันให้ขยับเข้าไปชิดรถ สายฟ้าคว้าตะกร้าปิกนิกมาถือเอาไว้
พอปิดประตูรถอีกมือก็คว้าไปจับมือแก้วกัลยาอย่างนุ่มนวลเท่าที่ผู้ชายแข็งกระด้างแบบเขาจะทำได้
“ถ้าไม่ชอบก็ดึงมือออกแล้วกัน ไม่ดึงออก จะถือว่าชอบ”
แก้วกัลยาเลือกที่จะเงียบ ก็…ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่ว่าก็รู้สึกแปลกในหัวใจที่เดินจับมือกับเขา ระหว่างที่เธอใช้ความคิด สายฟ้าก็พาเธอเข้าไปในบ้าน
“ทำอะไรกันดี”
“สายฟ้าอยากทำอะไร”
“บอกไปเดี๋ยวโดนตบ”
“พูดแบบนี้อีกแล้ว”
ตอบกำกวม แล้วทำตาเหมือนยิ้มได้ พลอยทำให้แก้วกัลยาวางตัวไม่ถูก
สงสัยแต่ก็มีบางอย่างที่ทำให้เธอเลือกจะเงียบแทนการถามให้กระจ่าง
