เพราะต้องการตอบแทนบุญคุณของชายหนุ่มผู้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ และเธอเองก็ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ กนิษวรา จึงตัดสินใจตกปากรับคำยอมเป็นสายลับให้กับเขา แม้ว่าจะต้องเข้ารับการฝึกฝนอย่างหนัก และที่สำคัญจะต้องรีดน้ำหนักร่วมร้อยกิโลกรัมให้เหลือเพียงแค่ครึ่ง เธอก็กัดฟันสู้อย่างไม่ท้อถอย เธอจะผอมให้โลกสะเทือน และผอมให้เขาหันมาแลเธอให้ได้

          เมื่อได้รู้ว่าหญิงสาวที่จะถูกนำมาฝึกฝนเป็นสายลับให้กับเขานั้นคือกนิษวรา ยายอ้วนตัวกลม สาวน้อยร้อยกิโลกรัมจากแดนสยาม ผู้ซึ่งเคยทับแขนเขาจนหัก และทับจุดยุทธศาสตร์ของเขาจนแทบพัง เจฟฟ์ รีส ก็แทบช็อก แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธเธอได้ ฉะนั้นเขาจึงทำทุกวิถีทางที่จะขัดขวางไม่ให้การฝึกและการลดน้ำหนักของเธอเป็นผลสำเร็จ เพื่อที่เธอจะได้ถูกส่งตัวกลับ แล้วเขาก็จะได้สายลับคนใหม่ที่สวยกว่า ฉลาดกว่า และที่สำคัญไม่อ้วนมาแทนเธอ ทว่าเขากลับคิดผิด เพราะเมื่อเอาตัวไปพัวพันกับเธอมากๆ เข้า เขาก็ถูกเสน่ห์อันเย้ายวนของเธอหลอกล่อให้หลงใหล นานวันเข้าก็ชักจะถอนตัวไม่ขึ้น ยิ่งเมื่อเธอแปลงร่างจากสาวอ้วนมาเป็นสาวอวบเซ็กซี่ เขาก็อยากจะจับเธอมากลืนกินแทนอาหารทั้งสามมื้อเสียเหลือเกิน

          “กินเค้กกับฉันไหมกิ๊ง”

          น้ำเสียงของเขาที่เอ่ยออกมานั้นนุ่มเสียเหลือเกิน แถมนัยน์ตาที่ทอดมองมาก็ชวนให้เคลิ้มฝัน จนจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เลยเผลอตกปากรับคำชวนของเขาไปโดยไม่ทันได้คิดไตร่ตรอง

          “ค่ะ กินก็ได้ค่ะ”

          “ดีมาก น่ารักมากยายหมู” มืออุ่นๆ ตบลงบนแก้มนิ่มๆ เบาๆ จนกนิษวราสะดุ้งเฮือก แล้วสติที่ล่องลอยไปก็กลับมา พร้อมด้วยความตกอกตกใจเสียจนหน้าซีดเผือด

          “เจฟฟ์คะ คือว่า...กิ๊งกินอะไรในเวลานี้ไม่ได้นะคะ เพราะมันเกินเวลาที่กำหนดเอาไว้แล้ว เดี๋ยวฮัวหนิงจะดุเอา” กนิษวราไม่ได้กลัวแค่เรื่องที่ฮัวหนิงจะดุเท่านั้นหรอก แต่เธอกลัวว่าน้ำหนักตัวจะพุ่งพรวดขึ้นมาหลายสิบกิโลกรัม แล้วกลับมาอ้วนฉุดังเดิมเสียมากกว่า 

          “ถ้าฉันไม่พูด เธอไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้หรอกน่า อย่าเรื่องมากเลย ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้เป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันป้อนเค้กให้กินเองกับมือนะ” เขาบีบแก้มเธอเบาๆ ด้วยอาการมันเขี้ยว ไม่รู้เพราะอะไรถึงได้ติดใจเนื้อนุ่มๆ นี่เสียเหลือเกิน เสร็จแล้วก็ขยับตัวลุกจากเตียง เดินไปนั่งรอเธอที่โต๊ะเล็กซึ่งมีเค้กชิ้นโตวางอยู่

          “แต่ว่า...”

          “มานี่ มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวฉันจะป้อนเอง พอกินเค้กเสร็จ ฉันจะพาไปดูน้ำพุเต้นระบำ สนใจไหม”

          ทายาทหนุ่มหล่อของตระกูลรีสพูดแทรกขึ้นโดยไม่ยอมรอให้อีกฝ่ายพูดจนจบประโยค แล้วก็กวักมือเรียก สักพักแม่คุณก็พากายอ้วนกลมมานั่งมองเค้กตรงหน้านิ่งๆ ทำสีหน้าท่าทางราวกับว่ามันคือยาพิษก็ไม่ปาน จนเขารู้สึกขบขันยิ่งนัก

          “เอาละ อ้าปากซะ” เจฟฟ์ตัดสินใจบังคับเสียเลย เพื่อที่เขาจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นบ้าง ไม่ใช่ว่ามัวแต่เสียเวลากับการขุนเธออยู่อย่างนี้

          “ก็ได้ค่ะ” ริมฝีปากเล็กๆ อ้าออกรับเค้กที่เขาตักป้อน แล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยท่าทางที่เจฟฟ์เห็นแล้วแอบรู้สึกว่ามันก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน

          ‘เออแฮะ คนอ้วนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย’