ปาริชาต เป็นที่เอ็นดูของผู้ใหญ่ จึงถูกทาบทามให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายของ ชนาวิน แต่เธอกลับถูกเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย!
หญิงสาวหนีช้ำไปหลายปี ก่อนจะกลับมาสานต่อความฝันปลุกปั้นร้านเบเกอรีจนมีชื่อเสียง พร้อมๆ กับสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อต้องเข้าไปส่งขนมให้กับอดีต ‘พี่วิน’
ชนาวินต้องรู้สิ ว่าเขากำลังถูกคนรอบข้างจับคู่ให้เธออีกรอบ…
แต่ไหงทำไมไม่หมางเมิน ไม่ใช่คนเดิมที่ประกาศกร้าวไม่เอาเธอ หรือเขาจะกินขนมร้านเธอมากไปจนน้ำตาลแล่นเข้าสู่หัวใจไปแล้ว!
สาบาน! เธอไม่ได้วางยา ไม่ได้ใส่อะไรลงไปในขนมที่เขากินจริงๆ
“หอม”
“พี่วิน อย่ารุ่มร่ามกับปันนะ” ปาริชาตมองตาดุแต่ใบหน้าแดงก่ำ
“ปันยอมทำอาหารให้พี่กิน แสดงว่าหายโกรธแล้ว กอดไม่ได้เหรอ”
“มันคนละเรื่องกันไหมคะ อย่ามาเอาเปรียบกัน ปันไม่ใช่แฟนพี่ พี่ไม่ควรทำแบบนี้กับปัน ปล่อยค่ะ”
ริมฝีปากอิ่มยื่นนิดๆ ชนาวินเห็นแล้วนึกมันเขี้ยวอยากจูบให้หายอยากเสียจริง
“พูดเหมือนอยากเป็น” น้ำเสียงเย้าหยอกแต่ส่งผลให้คนฟังหัวใจกระตุก
“ไม่ใช่เสียหน่อย” น้ำเสียงเง้างอดของคนตัวเล็กเรียกเสียงหัวเราะจากชนาวินได้เป็นอย่างดี อ้อมแขนแข็งแรงกอดกระชับร่างบางแน่นขึ้น
“พี่วิน ปล่อย ถ้าขืนยังไม่หยุดรังแกปัน ปันจะโกรธแล้วนะ”
“โอเคๆ ปล่อยก็ได้ พี่ไปส่งนะ”
“ไม่ต้องค่ะ”
“อย่าดื้อ”
