นิชานาถ แค่ปีนข้ามรั้วไปเก็บของแต่กลับถูกเพื่อนบ้านสุดหล่อมองว่าเป็นโจร
     จะบ้าหรือไง โจรอะไรจะน่ารักขนาดนี้ หน้าตาดีแต่ตาไม่มีแววเอาซะเลย
     จิรายุ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงสาวถึงชอบปีนข้ามรั้วเข้าบ้านเขานัก
     แรกๆ เอือมระอา หลังๆ มาชักหวั่นไหว หัวใจมีอาการแปลกๆ
     จากเคยเมิน เปลี่ยนเป็นชอบมอง คอยแอบส่องความน่ารักของหญิงสาว ที่ในสายตาเขามันมีมากขึ้นทุกวันจะหันหลังกลับก็ไม่ทัน เพราะมารู้ตัวอีกที ก็อยากเป็นสามีของเพื่อนบ้านคนนี้ไปเสียแล้ว

     “คุณนี่นะ ยังไม่แข็งแรงดีด้วยซ้ำ”
     “ขี้บ่น ปากก็มีแค่นี้เอง เก็บไว้ทำอย่างอื่นเถอะ”
     “คุณจะบอกว่า ให้ฉันเก็บปากไว้กินข้าวใช่ปะ”
     “เปล่า เก็บไว้ให้ผมจูบต่างหากล่ะ” ประโยคนี้จิรายุเอียงหน้าไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของนิชานาถ เห็นเวลาที่เธอบ่นแล้วเขารู้สึกอยากปิดปากจิ้มลิ้มนั้นด้วยปากเขาจริงๆ
     “คุณพูดอะไรเนี่ย คนเยอะแยะ”
     “เยอะแยะแล้วไง มีคุณได้ยินคนเดียวนี่”