คนไม่ใช่ แค่หายใจก็ผิด...น่าจะเป็นคำจำกัดความสำหรับเธอได้ดีทีเดียว...
นลินี หญิงสาวผู้เจียมเนื้อเจียมตัว กับบิดาที่กลับเข้ามาพึ่งใบบุญครอบครัวมนทการอีกครั้ง หลังจากที่มารดาของเธอเคยสร้างเรื่องเสื่อมเสียไว้ เป็นเหตุให้เธอถูกเจ้านายหนุ่มชังน้ำหน้า!
ปากเขาก็บอกว่ารังเกียจ…
ใจเขาก็ยิ่งปฏิเสธ…
แต่อะไรเล่าที่ทำให้ คีรี มนทการ ถอยห่างจากเธอไม่ได้ ก่อนจะล้ำเส้นจากความชิงชังจนตกอยู่ในภวังค์รัก ถ้าไม่ใช่ความน่ารักของเธอ!
“จะห้ามไม่ให้เจ้าบ่าวเข้าหอหรือไง อย่าดีกว่า อึก ฉันอุตส่าห์แกล้งเมาหนักเพื่อให้นายชัชมันยอมปล่อยมา...เชียวนะ”น้ำเสียงฟังไม่ปกตินัก มันแหบพร่า บางคำขาดๆ หายๆ แต่ก็ยังรู้เรื่องและเข้าใจที่เขาพูด
“อะ อะไรนะคะ คุณแกล้งเมา แต่คุณดื่มตั้งแต่บ่ายนี่...”นลินีทำตาโตมองคีรีอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ยอมรับว่าก็เมานิดๆ แต่...ฉันต้องทำตามที่พูดไว้กับเธอไง”
“พูดอะไรคะ อุ๊ย เดี๋ยวค่ะคุณคีนส์” อยู่ดีๆ คำพูดเมื่อตอนกลางวันของคีรีก็ผุดขึ้นมาในหัว
‘ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะเข้าหอไม่ได้หรอกนะ ฉันไหว’
