ธารา ไม่อาจปล่อยผ่านดวงตาเว้าวอนของเด็กสาวร่างเล็กให้เผชิญชะตากรรมอันโดดเดี่ยวได้ เขาเก็บนกน้อยปีกหักมาส่งเสียเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ในแบบที่ไม่เคยพบหน้ากันอีกเลย
สามปีให้หลัง...การได้เจอกันอีกครั้ง เขาแทบปกปิดความตกใจไว้ไม่อยู่ ให้ตาย! นี่เธอคือคนเดียวกันแน่หรือ
หยาดพิรุณ สวยสะพรั่งในวัยสาวเต็มตัว จนเขารู้สึกหวงแหนขึ้นมาตงิดๆ แล้วโชคชะตาก็เข้าข้าง เมื่อมีเหตุให้เธอตกเป็นสมบัติส่วนตัวของเขา ความน่าเอ็นดูน่าหลงใหลของหยาดพิรุณ ทำให้เขาเลือกจะเก็บซ่อนตัวเธอจากทุกคน!
“อะไร”
“ของขวัญวันเกิดค่ะ” เธอบอกโดยที่ยังไม่กล้าหันกลับมามองเขาตรงๆ
“วันนี้ไม่ใช่วันเกิดฉัน”
“สามปีมานี้อย่างน้อยก็ต้องมีสักวันที่เป็นวันเกิดคุณ แต่หนูเพิ่งเก็บเงินได้เลยเพิ่งซื้อไว้เมื่อต้นปีที่ผ่านมาค่ะ”
เขารับมันมาถือไว้และเปิดดูพบว่าเป็นนาฬิกาข้อมือแบรนด์ดัง เรื่องเงินค่าใช้จ่ายของเธอกระจ่างชัดในใจเขาแล้ว เธอใช้จ่ายอย่างประหยัดเพียงเพื่อจะเก็บเงินซื้อของขวัญให้เขาอย่างนั้นหรอกหรือ ธาราไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไร ของขวัญเหล่านี้เขาได้มาจนเป็นเรื่องปกติแต่พอมันเป็นของขวัญจากเธอ เหตุใดจึงรู้สึกดีแบบนี้นะ
“ขอบคุณ”
“เอ่อ เดินทางปลอดภัยนะคะ หนูหวังว่าคุณจะมาเยี่ยมหนูอีก” หยาดพิรุณทนไม่ได้ที่จะไม่หันไปมองหน้าธาราให้เต็มตา สายตาอาลัยอาวรณ์เหมือนเด็กน้อยที่กลัวว่าจะถูกทิ้งทำให้หัวใจของเขาไหววูบอย่างไม่รู้ตัว
“ดูแลตัวเองให้ดี ฉันต้องมาอีกแน่ๆ”
