อรอลินทร์ ถูกแผนการร้ายของคนใกล้ตัวส่งเธอไปเป็นเครื่องสังเวยให้กับ แซค เคลย์ตัน เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง รอยราคีแห่งความผิดพลาดทำให้เธอเลือกที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบจากเขาและตั้งใจจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่ไม่ใช่สำหรับเขา! เธอกล้าดีอย่างไรมาสั่งไม่ให้เขายุ่งเกี่ยวกันอีก ตามประสามหาเศรษฐีเอาแต่ใจที่ไม่เคยเสียหน้าให้ผู้หญิงคนไหน แซคแสดงอำนาจต่อรองข่มขู่และกักขังเธอไว้ด้วยคำว่า ‘เธออาจจะตั้งท้องลูกของเขา’
“แน่ใจได้ยังไงว่าอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้เพราะเครียดจริงๆ ไม่ใช่เป็นเพราะอย่างอื่น”
“อย่างอื่นที่คุณว่าเนี่ยมันอะไร...ล่ะ ฉันจะได้ตอบถูก”
อรอลินทร์ตะคอกใส่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน แต่น้ำเสียงตอนท้ายประโยคของเธอกลับไม่มั่นคงเอาเสียเลย มันเป็นเพราะอะไรบางอย่างที่อยู่ในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่เธอกำลังสบอยู่...อะไรบางอย่างที่สัญชาตญาณบอกว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่สำหรับเธอ
“ท้อง”
“ทะ...ท้อง!?” อรอลินทร์พึมพำย้ำคำพูดเพียงคำเดียวของแซคเหมือนคนสติหลุด ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ร่างของเธอแข็งทื่อราวกับถูกสาปให้กลายเป็นก้อนหินเพียงเพราะคำคำเดียวของ แซค เคลย์ตัน
“ใช่ ท้อง”
