“นอกจากจะเป็นภาระสังคม ยังไร้ความรับผิดชอบอีก อย่าคิดว่าจะหนีรอด”
นี่แค่ขับรถไปเฉี่ยวชน เธอกลับถูกเขาต่อว่าราวกับไปฆ่าคนตาย รู้ไว้ซะด้วย! คนอย่าง ญารินดา ไม่เคยคิดหนี ก็แค่ขับรถประกันขาดไปชนรถหรูของ ภูริทัตต์ แล้วถูกเรียกค่าเสียหายเป็นเงินก้อนโต
ผู้ชายบ้าอะไร หล่อก็หล่ออยู่หรอก แต่ความเป็นสุภาพบุรุษไม่มีเลยสักนิด ตามติดตามจิกเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือด ก็บอกแล้วไงว่าไม่หนีๆ แต่แค่ยังไม่มีจ่ายก็เท่านั้นเอง!
“เงินเดือนฉันก็แค่นี้ ถ้าไม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ฉันคงต้องหาสามีรวยๆ สักคนละมั้ง ชาตินี้...ถึง...จะ...ใช้...หนี้...คุณ...หมด” ท้ายประโยคหลุดออกมาแบบคำต่อคำ เมื่ออยู่ๆ เปลวไฟก็ลุกพรึ่บในดวงตาของคนที่เธอสนทนาด้วย
ตึง!
“คุณ...อื้อออ” คำพูดของเธอถูกกลืนหายไปฉับพลันเมื่อใบหน้าคมคายโฉบเข้ามาใกล้ กดริมฝีปากสีกุหลาบแนบลงมาบนกลีบปากของเธอ ขบเม้มอย่างรุนแรง บ่งบอกอารมณ์ของคนกระทำได้เป็นอย่างดี
“ทะ...ทำบ้าอะไรของคุณ” ญารินดายกหลังมือขึ้นปาดริมฝีปากที่เปียกชื้นเมื่อเขายอมถอนริมฝีปากออก ก่อนจะร้องขึ้นทั้งๆ ที่ยังหอบหายใจ
“ก็อยากหาสามีรวยไม่ใช่เหรอ”
“แล้วยังไงคะ”
เขาแค่นหัวเราะ ท่าทางที่ดูจริงจังทำให้เธอหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก
“ฉันก็รวย”
“ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง ประชดน่ะ เข้าใจคำว่าประชดใช่ไหม ไม่ได้คิดจะทำจริงๆ”
“แต่ฉันเอาจริง!”
