เพราะบิดาบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง ส่วนมารดาก็พยายามยัดเยียดผู้หญิงอีกคนมาให้ ไรอัน แกรนด์ จึงไม่เลือกใครสักคน แล้วหันมาคว้า มัลลิกา หญิงสาวแปลกหน้าที่พบกันโดยบังเอิญ ชายหนุ่มตั้งใจจะใช้เงินจ้างเธอมาเป็นภรรยา เพื่อกันผู้หญิงอื่นที่เข้ามาวุ่นวาย ไม่ได้ต้องการจะใช้หัวใจเข้าไปเกี่ยวพันอย่างที่เขากำลังเป็นอยู่ แต่ไรอันก็เข้าใจแล้วว่าเหตุผลแท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการจ้างวานคืออะไร!
“งั้นคุณก็ปล่อยฉันออกไปสิ”
“ได้” คำพูดที่หลุดออกจากปากของเขาทำให้นัยน์ตาสีนิลทอประกายแห่งความคาดหวังอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะดับวูบไปอย่างรวดเร็วทันทีที่ได้ยินประโยคต่อมา
“ถ้าคุณรับข้อเสนอของผม”
“ไม่”
“สี่แสน”
“ไม่”
“หกแสน”
“บอกว่าไม่ ไม่ ไม่ ไม่ได้ยินหรือไง ไม่ว่าคุณจะเพิ่มเงินอีกกี่แสนฉันก็ไม่รับข้อเสนอของคุณ” มัลลิกากัดฟันเน้นทุกถ้อยคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พูดจบหญิงสาวก็มองเข้าไปในนัยน์ตาสีเทาเพื่อยืนยันว่าอย่างไรเธอก็ไม่เปลี่ยนใจ
“คุณยังมีเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะครบหนึ่งวัน ใช้เวลาที่เหลืออยู่คิดทบทวนใหม่ซะ”
“ไม่ว่าจะอีกกี่นาที กี่ชั่วโมง กี่วัน กี่เดือน หรืออีกสิบปีฉันก็ไม่รับข้อเสนอบ้าๆ ของคุณ”
“แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาฟังคำตอบ”
