ฟรานเชส แลนเดอร์ เจ้าของธุรกิจเรือสำราญสุดหรูอันดับหนึ่งของโลก เสน่ห์ของเขาเป็นหนึ่งในวงสังคม และแน่นอนว่าการปรากฏตัวของเขามักจะเรียกเสียงฮือฮาจากสาวสวยที่รายล้อมได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อจู่ๆ ผู้หญิงหน้าซื่อๆ ตาใสๆ ที่ไม่ได้สวยเด่นอย่าง ข้าวหอม เดินมาขอเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว นอกจากเธอจะไม่เจียมตัวแล้ว ฟรานเชสยังสืบรู้มาว่า การเข้ามากระตุกหนวดเสือของเธอนั้นมันเป็นแค่เกมพนันสนุกๆ คนเย่อหยิ่งแสนอันตรายไม่รอช้า จับหญิงสาวมาลงทัณฑ์ โทษฐานที่บังอาจมองเขาเป็นของเล่น เพราะสำหรับเขาแล้ว...เอาจริงทุกสถานการณ์!
"คิดจะโทร.ออกไปขอความช่วยเหลือจากใครเหรอข้าวหอม!"
ฟรานเชสออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เขาเข้ามาดึงโทรศัพท์ออกไปจากมือของข้าวหอมอย่างรวดเร็ว และส่งสายตากล่าวหามายังเธอ ข้าวหอมกัดริมฝีปากแน่นจนแทบห้อเลือด ส่ายหน้าซีดเผือดของตัวเองไปมา
"ฮึ! คิดว่าไอ้อีหน้าไหนจะมาช่วยเธอได้อย่างนั้นเหรอข้าวหอม ฝันไปเถอะ ถ้าฉันไม่ปล่อยมือ อย่าหวังว่าใครจะช่วยได้ เธอจะต้องอยู่กับฉันที่นี่ตลอดไป"
"คุณมันใจร้าย อันธพาล บ้าอำนาจที่สุด คุณไม่มีสิทธิ์จะมากักขังฉันไว้แบบนี้นะ!"
ข้าวหอมลุกขึ้นยืน เงยหน้าต่อว่าเขาฉอดๆ เธอกำมือแน่น น้ำตาคลอเบ้า กลัวและหวาดหวั่นจนสั่นไปหมด
"เพิ่งจะรู้เหรอว่าฉันบ้าอำนาจ หืม!"
ฟรานเชสหรี่ตา จุปาก ทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ข้าวหอมได้อย่างน่าหมั่นไส้ พูดเสร็จก็หัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ยั่วเย้าให้คนตัวเล็กได้โมโห
"คุณมัน!" ข้าวหอมถลันตัวเข้าหาร่างสูง ระดมกำปั้นทุบลงไปบนอกแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว ทั้งจิกทั้งข่วน จนฟรานเชสแทบจะจับเอาไว้ไม่อยู่ รู้สึกแสบๆ คันๆ ไปเหมือนกัน
"อยากจะลองดีก็ได้ วันนี้ไม่ต้องทำงานแล้ว อยู่บนเตียงมันทั้งวันนี่แหละ จนกว่าจะหายพยศ"
