เรื่องราวร้ายๆ ในอดีตปลุกความเถื่อนถ่อย กวนประสาทของ นายหัวการ์เซีย พรตอนันต์ ขึ้นมา หลังได้เจอกับ รินรดา ผู้หญิงที่ทำให้เขาเกือบสูญเสียอิสรภาพไปตลอดชีวิต
ความแค้นยังอยู่...ความร้ายกาจก็รอการปะทุ!
แต่ความมุ่งมั่นทั้งหมดกำลังพังทลายลง เพราะความรักแทรกซึมเข้าสู่หัวใจ...
“ขอกอดหน่อยหนาว”
“หนาวก็ห่มผ้าห่มสิ ฉันเหม็นเหล้านะคุณเบน”
“หนาวเนื้อห่มเนื้อถึงหายหนาว หนาวรัก...” เบนแสร้งร้องเพลงด้วยเสียงอ้อแอ้ราวกับคนเมาหนักและถือโอกาสหากำไรเล็กๆ น้อยๆ ไปด้วย
“คุณเบน คุณร้องอะไรเนี่ย หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ อ๊าย” รินรดาหันมายกมือขึ้นปิดปากเขาไม่ให้ร้องเพลงเสียงดัง และเธอก็ต้องร้องด้วยความตกใจเมื่อเขากดจูบที่ฝ่ามือและไล่มาตามต้นแขน ซุกไซ้ริมฝีปากและเคราสากลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่น ไม่ยอมเงยขึ้นมาอีกด้วย รินรดาสะท้านไปทั้งตัว
“อื้อ หอมจังเลย ตัวอุ่นด้วย นุ่มด้วย หอมจัง” เบนครางแผ่วเบา แต่ไม่ยอมผละริมฝีปากและปลายจมูกจากความหอมละมุนนี้ เขายิ่งรู้สึกเคลิบเคลิ้มร้อนผ่าว
“คนบ้า คุณเมาแล้วนะ คุณเบนหยุดนะหยุด”
“ไม่...ไม่เมาสักหน่อย”
