อุบัติเหตุครั้งร้ายแรงเปลี่ยน ริคคาโด เดอร์วาน กลายเป็นผู้ชายเกรี้ยวกราด มีอำนาจทำลายล้างคนรอบข้างจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ตลอดเวลาที่พักรักษาตัวเขาเปลี่ยนพยาบาลส่วนตัวเป็นว่าเล่น บิดาของชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องส่ง แก้วเจ้าจอม มาปราบคนไข้หัวแข็ง...
แต่คงจะเป็นเธอเสียมากกว่าที่จะถูกเขาปราบ หญิงสาวรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองคือคนที่เขาเกลียดชังทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรให้ แต่ก็ยังจะยอมเดินเข้ามาให้เขาเหยียบย่ำทำร้ายหัวใจ เพียงเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ คนที่เธอแอบมีใจให้ก็เท่านั้นเอง!
“ยังไง จะบอกฉันได้หรือยัง”
ริคคาโดถอนจูบ ขยับริมฝีปากออกห่างมานิดหน่อย จ้องมองใบหน้าหวานและดวงตาฉ่ำปรือของคนใต้ร่าง
"ฉันบอกไปหมดแล้ว"
แก้วเจ้าจอมเริ่มรู้สึกตัว เธอหลบสายตาของเขาอย่างขัดเขินและอับอาย บอกกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาของเธอตอนนี้กำลังเอ่อไปด้วยหยาดน้ำตาที่เตรียมไหลรินลงมาตามหางตาเพียงแค่เธอกะพริบตาเท่านั้น
"จะร้องไห้ทำไมกันเล่า หรือจะใช้มันทำให้ฉันใจอ่อน ปากแข็งแบบเธอเนี่ยฉันชอบ ไม่เป็นไร ทำเป็นเล่นบทสาวอ่อนแอไร้ทางสู้ คิดว่าจะยั่วยวนฉันได้อย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ ที่จูบเนี่ยไม่ได้พิศวาสอะไรนักหรอกนะ แค่อยากจะลองว่ามีน้ำยาดีอะไรก็แค่นั้นแหละ ร้องไห้ให้ตายก็อย่าคิดว่าจะสงสาร"
"คุณมันมีแต่ความคิดชั่วๆ ไม่ฟังที่ฉันอธิบาย คิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น" แก้วเจ้าจอมดันมือที่บ่าของเขาแรงๆ แต่เขาไม่ขยับเลยสักนิด
"หึ แล้วท่าทางแบบเธอเนี่ย จะต้องให้ฉันเชื่อด้วยเหรอ ไม่เห็นมีอะไรจะน่าเชื่อถือได้สักอย่างเดียว"
ริคคาโดยังคงไม่ยอมถอยห่าง จับกรอบหน้าหวานบีบเอาไว้ ไม่สนว่าเธอจะจิกหรือทุบลงบนบ่าของเขา เธอก็ทำได้เท่านั้นละ แรงน้อยนิดไม่ทำให้เขาระคายผิวได้หรอก
"พรุ่งนี้ฉันจะกลับอิตาลี ไม่ทำแล้วงาน"
