เอริก เวลล์เซนอส มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของกิจการเดินเรือติดอันดับโลก เจ้าของฉายา ‘มาเฟียมัจจุราช’ เขาคือชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินแสนดึงดูด และมีบุคลิกภายนอกที่ดูเย็นชายิ่งนัก แต่ใครจะรู้ว่าในส่วนลึกเอริกก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่ปรารถนาจะมีใครสักคนมาอยู่เคียงข้าง และโชคชะตาก็นำพาให้เขาได้มาพบกับผู้หญิงที่ทั้งอวดดี ปากกล้า เธอแสบทรวงจนเขาอยากจะยื่นมือไปขย้ำ หรือไม่ก็จับนอนบนเตียงกว้างเพื่อให้เขาแทะเล็มให้หนำใจ
จอมฟ้า เดอกาลาสต์ สาวน้อยผู้มีดีกรีเป็นถึงหลานสาวอดีตมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ชีวิตของเธอจึงงดงามราวกับโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่แล้วคุณหนูเอาแต่ใจก็คิดพิเรนทร์อยากฉีกลุคน่าถนอมมาเป็นห้าวหาญ ทว่าความอภิรมย์นี้เป็นอันต้องสั่นคลอน เมื่อพรหมลิขิตเล่นตลกให้สาวห้าวมาพบกับมาเฟียบ้าอำนาจ เขาตั้งตนเป็นจอมบงการ แล้วยังมอบตำแหน่งสุดแสนพิเศษให้เธออย่างไม่ทันตั้งตัวอีกด้วย
“ผมสั่งให้อ้าปาก”
“ไม่เคยป้อนข้าวใครละสิ ถึงได้มาสั่งให้อ้าปากอยู่ได้ คนเขาจะป้อนข้าวกันน่ะ ต้องแสดงความจริงใจออกมา แบบนี้เขาเรียกว่าบังคับ”
“ตกลงจะไม่อ้าปากใช่ไหม”
คราวนี้น้ำเสียงของคนป้อนดุดันกว่าครั้งไหน สีหน้าท่าทางก็เอาจริงยิ่งนัก ทำให้คนเก่งอย่างจอมฟ้าชักหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา ปากอิ่มจึงคลี่ยิ้มพร้อมกับแบมือไปข้างหน้าและเอ่ยปากขออย่างกล้าๆ กลัวๆ
“จะ...จอมฟ้าทานเองก็ได้”
“ผมป้อนมันเป็นอะไร เวลาผมเป่าข้าวต้มให้มันเย็นน่ะ ลมปากของผมมันไม่ได้มียาพิษพ่นไปด้วยหรอกนะ”
“กลัวน้ำลายของคุณจะกระเด็นใส่ข้าวต้มแล้วพานเอาเชื้อบ้าอำนาจมาถูกตัวจอมฟ้าต่างหาก”
“แค่นั้นมันไม่ทำให้คุณติดเชื้อบ้าจากผมหรอก...มันต้องอย่างนี้”
มือใหญ่กระชับเข้าที่ท้ายทอยเล็กพร้อมกับดันให้ใบหน้างดงามเข้ามาใกล้ แล้วเรียวปากร้อนฉ่าก็กระแทกจูบไปแบบเต็มแรงรัก เอริกตั้งใจบดขยี้ปากอิ่มสวยด้วยอารมณ์ที่ทั้งรักทั้งโมโหเลยทีเดียว!
