ดุจฟ้า รู้ดีว่า เซย์เดน มาร์โลเรส มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามแค่ไหน แต่ใครจะหลงใหลได้ปลื้มก็เชิญ...เชิญเลยค่ะ เพราะเธอตั้งมั่นไว้ว่าจะไม่หวั่นไหวใจสั่นเป็นอันขาด
เซย์เดนแทบจะเสียการทรงตัว เมื่อเขาส่งสัญญาณว่าถูกใจเธอและกลับไม่ได้รับการตอบกลับ ดุจฟ้าเห็นเขาเป็นเพียงพี่ชายและเจ้านายในเวลาเดียวกัน
ทำเป็นหมาหยอกไก่แล้วไม่ได้ผล เห็นทีเขาจะต้องใช้หัวใจโจมตีแบบให้ดิ้นไม่หลุดเสียแล้ว!
“ยังมีอะไรที่พี่เซย์เดนกังวลใจอีกไหมคะ”
“เป็นเลขาฯ ที่ใส่ใจเจ้านายจังนะ ความจริงก็มีอยู่นิดหน่อย”
“อะไรเหรอคะ” ถามแล้วนึกขึ้นได้เลยรีบยกมือไหว้ เพราะเหมือนว่าเธอกำลังละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป “ขอโทษค่ะ ไม่ใช่หน้าที่ของแพนที่จะรู้ งั้นแพนขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางหมุนตัวเตรียมจะก้าวขา แต่ประโยคที่ดังอยู่ด้านหลังก็ทำเธอหยุดชะงัก
“แต่พี่อยากจะบอกแพนนะ”
“อยากบอกแพน”
“เข้ามาใกล้ๆ หน่อย พี่ไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน มันเป็นเรื่องน่าอาย”
ร่างบางขยับเข้าไปใกล้ แต่เหมือนว่าคนที่จะบอกความลับไม่พอใจเท่าไร เซย์เดนส่ายหน้าพร้อมกับกวักมือเรียกให้เข้าไปใกล้มากกว่านี้ ดุจฟ้าจึงก้มตัวลงพร้อมกับยื่นหน้าไปเกือบจะติดแก้มขาว เอียงหูเพื่อจะฟังคำพูดเขาได้อย่างชัดเจน
“พี่อยากจูบแพน”
