อัญญ์มาลี ยอมรับจ้างเป็นคนรักของ แบร็กซ์ตัน มาร์โลเรส เพราะบุญคุณที่เขาเคยช่วยชีวิตเธอไว้ รับจ้างเป็นแฟนไม่ใช่เรื่องยาก แต่ที่มันลำบากใจก็ตรงที่เล่นจริง คบจริง ไม่ใช้สแตนด์อิน แถมยังเจอบทเปลืองเนื้อเปลืองตัวเป็นออปชั่นเสริมอีก
นั่นมันก็แค่มุกตบตาที่เขาหามาเป็นข้ออ้าง!
เพราะแบร็กซ์ตันตั้งใจล็อกเป้าหมายมาตั้งแต่แรกแล้ว...และก็ต้องเป็นอัญญ์มาลีคนเดียวเท่านั้น
เหตุผลเหรอ...ไว้เขาจะบอกตอนอยู่กับเธอสองต่อสองก็แล้วกัน
“ช่วยมาดูนี่หน่อยสิ” คนมีแผนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“อะไรคะ” อัญญ์มาลีขยับอ้อมโต๊ะไปยืนข้างๆ พร้อมกับก้มดูสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ ทว่าหญิงสาวเป็นต้องตกใจหน้าตาตื่นเมื่อเอวบางถูกรวบไว้ด้วยมือใหญ่แล้วรั้งให้นั่งลงบนต้นขาข้างหนึ่งของเขา
“คุณแบร็กซ์ตัน”
“ดูสิ” แบร็กซ์ตันคะยั้นคะยอ ท่อนแขนโอบรัดเอวบางแน่นขึ้น
“มันไม่ถนัด”
ชายหนุ่มจึงยกร่างบางขึ้นแล้วจับให้มานั่งบนต้นขาทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วโดยไม่ยอมให้อัญญ์มาลีต้องขยับ
“แบบนี้ถนัดชัวร์”
“แบบนี้ไม่ดีค่ะ ใครเข้ามาเห็นมันจะดูไม่ดี” กลายเป็นว่าตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักเขาแบบเต็มๆ
“แบบนี้ก็ไม่ได้ แบบนั้นก็ไม่ดี งั้นเอาอย่างนี้”
“ว้าย!” อัญญ์มาลีร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อถูกจับให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงาน มือบางพยายามจะคว้าขอบโต๊ะแล้วพลิกตัวจะลง แต่ก็ถูกร่างใหญ่พันธนาการไว้แน่นหนา
“ไงคนสวย คราวนี้ถนัดพอหรือยัง”
