“คุณไม่หมั้นได้ไหมคะ”
หญิงสาววิงวอนผู้ชายที่อยู่ร่วมกันมาสองปี
“ไม่ได้!”
“แต่แก้วรักคุณนะคะ ได้โปรดอย่าหมั้นเลย”
แม้มันดูน่าสมเพชแต่เธอก็เลือกจะวิงวอน มันเป็นความพยายามเฮือกสุดท้ายของเธอ
“แก้วกานดา นี่เธอกล้าเอาความรู้สึกมาใช้กับเรื่องของเราได้ยังไง”
แตกสลายแล้ว โลกทั้งใบของเธอ
“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้แก้วจะรีบขนของออกไปนะคะ”
“ไม่ได้!”
“คะ?”
“ฉันอยากให้แก้วเข้าใจเสียใหม่ ถึงฉันจะหมั้น แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ฉันต้องได้แก้วทุกที่ และทุกครั้งที่ต้องการ แก้วเข้าใจไหม เราทั้งคู่ไม่จำเป็นต้องเลิกกัน!”
“แต่แก้ว แก้ว...แก้วทำไม่ได้ค่ะ”
“ฉันไม่ให้เธอไป!”
*************************

“ก็บอกแล้วว่าไม่ได้หมั้น เลิกใจพังได้แล้ว ลืมเรื่องคืนนั้นที่ฉันพูดว่าจะหมั้นไปซะ เธอก็แค่ก้าวขากลับมา”
“ลืมได้ แต่ไม่ต้องการกลับไปแล้วค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยเสียงหนักแน่น ไร้การลังเล และหาเหตุผลมารองรับการกระทำร้ายๆ ของเขายิ่งกว่าครั้งไหนๆ
“เป็นผู้หญิงของคุณมันไม่สนุกหรอกค่ะ ต้องน้อยเนื้อต่ำใจวันละกี่หน ถูกจับซุกไว้แต่ในคอนโดหรู ต้องอยู่อย่างไร้ตัวตน มีความสำคัญแค่บนเตียง ถ้าอะไรพอจะปลอบใจอีโก้ของคุณได้ ก็ให้บอกกับตัวเองไปว่า คุณ-เป็น-คน-ทิ้ง-แก้ว-ก่อน!”

*************************
ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ เบาๆ ยังไม่ถึงกับตับพัง พระเอกของเราหล่อมั่นหน้า มั่นโหนก บริโภคอาหารเม็ดเป็นหลัก หอนเสียงดัง งานหลักง้อเมีย งานอดิเรกก็ง้อเมีย