อิฐ จงใจเงียบ มองสตรีที่ถูกปิดตาและล็อกกุญแจไม่ให้เห็นหน้าผู้ซื้อ เขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะให้หล่อนเห็นหน้าได้หรือไม่ ซึ่งอิฐบอกกับตัวเองว่าไม่มีทาง หล่อนจะไม่มีวันรู้ว่าใครอยู่กับหล่อนในค่ำคืนนี้!
“คุณจะทำอะไรผม”
“นกยูงไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามท่านประธานค่ะ เพียงแต่นกยูง อือ…ไม่ตอบได้ไหมคะ”
“ผมต้องรู้นะ จู่ๆ ผู้ช่วยเลขาฯ ก็ทำท่าเหมือนจะจูบผม ทั้งที่ผมหวังดี เห็นคุณนั่งเซเลยให้ยืมตัวใช้พิง”
“เอ่อ คือ…อยู่ดีๆ นกยูงก็รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายและกลิ่นของท่านประธานเหมือนใครบางคน”
“แฟนเหรอ?”
“ไม่ใช่ค่ะ เขาไม่ใช่”
“ออ…พอรู้สึกคุ้น คุณก็เลยอยากพิสูจน์ด้วยการจูบ”
“ข…ขะ…ขอโทษค่ะ นกยูงขอโทษ…มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ”
“ก็ได้นะ”
“คะ?”
“จะลองจูบพิสูจน์ก็ได้นะ ผมยอมแล้ว กระโดดขึ้นมาบนตักผมอีกครั้งสิ”
“นกยูงไม่กล้าหรอกค่ะ”
“หึ! อยากพิสูจน์เมื่อไรก็ตามสบายนะ ขอแค่อย่าประเจิดประเจ้อ ทำตอนอยู่กันแค่สองคนก็ยิ่งดี”
“ไม่ค่ะ”
2.jpg)
