มันช่างเป็นภาระที่ อเล็กซ์  เต็มใจอย่างยิ่งยวด เมื่อเพื่อนสนิทคิดฝากปลาย่างเนื้อหอมฉุยไว้กับแมวหนุ่มกำลังเปรี้ยวปาก การกำจัด ญาดารัตน์   ออกไปจากช่วงฮันนีมูนของคู่แต่งงานใหม่ไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถ เพียงแค่เขาสร้างอิทธิพลอย่างน่าเกรงขามด้วยการคุกคาม ยึดครอง และตีวงล้อมเข้ากระชับพื้นที่หัวใจของเธอ เท่านี้ก็สามารถกุมอำนาจได้แบบเบ็ดเสร็จ!

          “ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ ออกไป๊! ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าคุณอีกแม้แต่วินาทีเดียวเลย คนอะไรผิดแล้วยังมาตีหน้าซื่อ”

          ญาดารัตน์เอ่ยเท่านั้นก็ทำท่าจะลุกหนี แต่แล้วก็ถูกฉุดข้อมือจนเซไปปะทะอกแข็งแรง ดวงตาคู่สวยเหลือบขึ้นมองเขาอย่างเกรี้ยวกราด แต่แล้วก็ชะงักงัน เมื่อเห็นคนที่คว้าตัวเธอเอาไว้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่

          “ฉันออกแน่ แล้วก็จะออกไปเร็วๆ นี้แหละ แต่เราจะต้องออกไปด้วยกันทั้งคู่นะแม่ทอร์นาโด!”

          “หมายความว่ายังไง”

          “ก็หมายความว่าวันนี้เธอก่อเรื่องอะไรกับใครเขาเอาไว้บ้างล่ะ”

          จบคำนั้นดวงตาของญาดารัตน์ก็สว่างวาบ มองเขาอย่างงุนงง

          “ขโมยตัวเจ้าสาว ต...ตะ...แต่ว่ามันไม่สำเร็จนี่นา”

          “ใช่!” “ม...มะ...หมายความว่ายังไง” ญาดารัตน์ถามเสียงหวาดระแวง หันกลับไปจ้องเจ้าของดวงตาสีสนิมเจือทองด้วยหัวใจที่เต้นรัว เห็นเขาเลิกคิ้วสูงให้เธออย่างเป็นต่อ ตามด้วยการกดยิ้มที่มุมปากอย่างมีชัย

           “มันถึงเวลาแล้วญาญ่า ที่ฉันจะต้องเก็บเอาเธอไปอยู่ให้ถูกที่ถูกทาง!”