พันธนาการที่คล้ายจะถูกลบกลบลืมมาหลายปีทำให้ ภควันต์ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาพบหน้า ‘ภรรยา’ อีกครั้ง ทว่าในวันนี้แม่นกน้อยตัวขาว ตาโต ผมยาวดำขลับที่ยืนอยู่ตรงหน้า ช่างดูแตกต่างจากเด็กสาวผมม้าหน้าเด๋อชะมัด หล่อนทั้งสวยทั้งน่ารัก จนเขาต้องรีบผลักแม่สาวหุ่นสะบัดสุดสะบึมถอยไปไกลห่าง เพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าเขานั้นพร้อมที่จะเป็นสามีสุดแสนดีมากขนาดไหน

           สกุณา ต้องใช้ความกล้าเป็นอย่างมาก เพื่อมาพบหน้า ‘สามี’ เพียงเพราะเธอต้องการหย่า! ทว่าภควันต์กลับยียวนกวนโมโห แถมยังเมินเฉยต่ออิสรภาพที่เธอปรารถนา ซ้ำยังหน้ามึนโมเมประกาศออกมาอย่างหน้าตาเฉยว่าเธอเป็นเมียเขา ทั้งที่ในวันจรดนามเป็นสามีภรรยากันนั้น ภควันต์ไม่คิดแม้แต่จะมองหน้ากัน แถมยังทิ้งให้เธอเป็นเจ้าสาวเฝ้าหอร้างคนเดียวซะอีกด้วย!

          “อย่าดิ้นเชียวนะทูนหัว ไม่งั้นผัวอย่างพี่ไม่รับรองความปลอดภัยนะจ๊ะ”

          เสียงปรามสั่นพร่า ขณะที่มือหนาของคนสั่งคว้าข้อมือบางไปไว้ข้างหลัง ทำให้ทรวงอกคู่งามแนบชิดกับอกแกร่งมากยิ่งขึ้น สกุณาหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอายผสมปนเปกันไปหมด

          “คนหน้าด้าน!”

          แค่คำแรกที่เอ่ยก็ทำให้คนช่างบงการสะอึก ภควันต์ส่งสายตาดุๆ ไปให้ ไม่นานก็ยักไหล่ แปลงเปลี่ยนเป็นสายตากรุ้มกริ่มแทน ดวงตาคู่คมมองสำรวจไปทั่วดวงหน้าหวาน ก่อนจะจ้องริมฝีปากสีชมพูระเรื่อด้วยนัยน์ตาที่ฉ่ำปรือ

          “ปากสวย สีปากก็สวย ชมพูระเรื่อดูธรรมชาติดี ใช้ลิปสติกยี่ห้ออะไรจ๊ะนก?”

          “ไม่ได้ทา!” สกุณาแหวกลับ ก่อนจะจ้องอีกฝ่ายอย่างอาฆาต เมื่อโดนสามีในนามใช้มือที่ดูเหมือนจะมีเป็นร้อยลวนลามตนไม่เลิก

          “ที่ถามเพราะว่าถ้าเมียรักไม่ได้ทาปาก ก็จะได้รีบจูบ เพราะคุณสามีเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ไอ้รสชาติสาวๆ ที่ไม่ได้ทาลิปสติกปลอดสารเคมีน่ะมันเป็นยังไง สวัสดีจ้ะเมียจ๋า ทูนหัว สุดที่รัก ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะครับ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้ง 6 ปี”