เมื่อลูกสาวของไร่แสงอรุณจะต้องเข้ามาอยู่ในสุริยะอังกูรเพื่อเป็นเมียประกัน กลางภู สุริยะอังกูร หักหน้าทุกคนด้วยการเลือกลูกสาวคนเล็ก แทนที่จะเป็นอดีตคนรักที่ผู้ใหญ่วางตัวไว้
เหตุผลหรือ...ไม่มี!
แค่เห็นความอวดดีของ อวัศยา แล้วของขึ้น มองกี่ทีก็ขึ้น สมควรแล้วที่เขาต้องไปลงกับเธอ แต่ทันทีที่รับเธอมาเป็น ‘เมีย’ ชีวิตเขาก็ช่างบันเทิง จนหาความสงบสุขไม่เจอ
‘ผัวชั่ว’ ช่างเป็นสมญาอันแสนประเสริฐที่เธอตั้งให้
แม่ตัวดี! ยกนี้เธอชนะ...แต่ยกต่อไป เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองตกเป็นรองอย่างแน่นอน!
“คุณกลาง…”
“ว่าไง ยายเก้าพันห้า ใครใช้ให้ดื่มจนเมาแบบนี้นะเอย” เขาบ่นอุบ ก่อนจะพาเธอเข้าห้องนอนทันที เพราะอีกฝ่ายเริ่มดึงทึ้งศีรษะเขาจนปวดหัวไปหมดแล้ว
“ไอ้…คุณกลาง”
“อ้าวเฮ้ย! ยายคนนี้นี่” กลางภูสบถออกมา ก่อนจะวางเธอลงบนที่นอนในทันที
“นอนดีๆ สิ” เขาถอนหายใจ เมื่ออีกฝ่ายนอนดิ้นไปดิ้นมาพลิกตัวไปมาเหมือนขัดเคืองใจอะไรบางอย่าง
“ไอ้…ผัวชั่ว”
เออ…นี่เธอหลอกด่าเขาตอนเมาหรือเปล่าวะ
อือ…ชั่วก็ชั่ว
กลางภูถอนใจเฮือกใหญ่ พยายามดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้เธอ แต่เจ้าตัวก็ปัดทิ้งรัวๆ ไม่ให้ความร่วมมือกับเขาเลยสักนิด โธ่เอ๋ย…แล้วจะได้นอนกันไหมนี่
“นอนดีๆ เถอะแม่คุณ” เขาบ่นออกมาด้วยความเหลืออด แต่คนเมาหรือจะยอมรับฟังเขาง่ายๆ
“ช่ายสิ ฉาน…มันไม่ดีสำหรับคุณอยู่แล้ว” พูดจบก็ปีนป่ายขึ้นมานอนบนร่างของกลางภูทันที ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะจู่โจมเขาแบบนี้ได้
“เอย”
“ผัวชั่ว คุณมันชั่ว”
