แสนปรารถนา  ชื่อนี้ ปรานต์  จดจำได้ขึ้นใจ

น้องจี๊ดตัวแสบที่เคยติดเขาแจเมื่อตอนเด็ก

สาวน้อยตัวดีขี้อ้อนที่ชอบให้เขาโอ๋เป็นพิเศษ

แต่วันนี้!

แทนที่แสนปรารถนาจะดีอกดีใจ เมื่อถูกทาบทามให้หมั้นหมายกัน

เธอกลับสะบัดบ๊อบปฎิเสธอย่างไม่ไว้หน้า

เฮ้อ...จะทำไงได้ ภารกิจของเขาต่อแต่นี้ก็เห็นจะเป็น

ง้อคนแสนงอน เอาอกเอาใจยายจอมดื้อ ตื๊อคนขี้งอแง

เผลอเมื่อไร พี่ปรานต์จะหว่านเสน่ห์ใส่รัวๆ เลย!

          “อ๊าย! พี่ปรานต์ อย่า...” 

           ปรานต์หัวเราะร่วน ก่อนจะรวบตัวเธอเข้ามาอยู่ในวงแขน แล้วหลังจากนั้นก็กดริมฝีปากลงไปหาแก้มนุ่มรัวๆ เพื่อเป็นการกลั่นแกล้ง ทำเอาสาวเจ้าถึงกับส่งเสียงร้องกรี๊ดๆ ลั่นสวน

          “คนบ้า! ปล่อยจี๊ดนะ” หญิงสาวหน้าแดงก่ำ พร้อมกับออกคำสั่งเสียงสั่นระรัว ไม่ว่าจะเบี่ยงหน้าหนีอย่างไร ปรานต์ก็ตามมาเก็บแต้มจนครบตามจำนวนได้

          “ไม่ร้องสิ เดี๋ยวใครเขาก็วิ่งมาดูหรอก” ปรานต์เอ็ดเสียงไม่จริงจัง ใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มแห่งความสุขผุดขึ้นมา เห็นแก้มแดงๆ ของเธอแล้วยอมรับว่าอดใจไม่ได้

          “ก็พี่ปรานต์ทำจี๊ด” เธอบอกเสียงงอแง โกรธและอายผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก

          “แค่หอมแก้มเอง” ชายหนุ่มกลั้นหัวเราะ เห็นเธอโวยวายแล้วก็รู้สึกขำดีเหมือนกัน 

          “ครั้งแรกอะใช่ แต่ต่อมามันหอมแก้มที่ไหน เมื่อกี้มันจูบแก้มชัดๆ” เธอเถียงเขาเอาจริงเอาจัง ยกมือขึ้นถูแก้มตัวเองไปมาเหมือนรังเกียจสัมผัสนั้นของเขา ทว่าในใจกลับสั่นไหวและใจเต้นแรงไปหมด

          “เก่งจัง คู่หมั้นพี่แยกออกด้วย ว่าอันไหนหอม อันไหนจูบ”