แสนงาม คือ จุดเริ่มต้นจากความสงสารจนกลายเป็นหวั่นไหว
แสนงาม คือ คนที่ทำให้เขารู้สึกอยากจะปกป้องและดูแลเธอ
แสนงาม คือ รักที่อยากได้ครอบครอง อยากโอบกอดไว้ด้วยวงแขนกว้าง
แสนงามของพี่ธาม คือ ทั้งหมดในไทม์ไลน์ของหัวใจ...
“ถ้าพี่บอกว่าขี้เหร่ งามก็จะงอนพี่ใช่ไหมล่ะ” ธามดักคออย่างรู้ทัน ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับส่งค้อนงามๆ มาให้
“โธ่ งามไม่ใช่คนหลงตัวเองขนาดนั้นเสียหน่อย ถึงใครต่อใครจะชอบชมว่างามน่ารักก็เถอะ”
“หืม ใครกัน ใครชม อย่าไปเชื่อเขาเชียวนะ” เพราะความหวง กลัวว่าใครจะมาชื่นชมเธอ ธามจึงบอกออกไปแบบนั้น แสนงามเป็นของเขา เขาเท่านั้นที่จะชมเธอได้คนเดียว
“ไม่เชื่อหรอกค่ะ แม่ชอบบ่นว่างามทั้งดื้อทั้งซน ไม่มีความเป็นกุลสตรีเหมือนคนอื่น ใครที่ไหนจะมาชอบ”
“ดีแล้ว ไม่มีคนมาชอบก็ดีแล้ว” ธามยิ้มกรุ้มกริ่ม พอใจกับคำตอบนั้นของเธอเหลือเกิน
“ไม่มีที่ไหนกันคะ เยอะแยะเลย บางคนมาขอแอดไลน์ บางคนมาขอเบอร์โทร. ขอมาส่งที่บ้านก็มี”
“หา! แล้วให้ไอดีไลน์ใครไปหรือเปล่า เบอร์โทร. ล่ะ ให้ใครไปหรือยัง แล้วใครกัน ใครจะมาส่งที่บ้าน”
