‘เฟิสต์คิส’ ที่เธอร้องขอคือชนวนเหตุที่ ฟิลิปโป อิสไมลอฟ อดีตบอดี้การ์ดมือหนึ่งหายออกจากคฤหาสน์เดอโรชาโดยไม่ได้บอกลา คุณหนูอิซาเบล สักคำเดียว
เขาหวนคืนมายังลาสเวกัสอีกครั้ง เมื่อต้องทำหน้าที่พาคุณหนูอิซาเบลไปส่งยังเมืองไทย ภารกิจเกือบจะสำเร็จ ถ้าอิซาเบลจะไม่เป็นคุณหนูสายยั่ว ยั่ววันละจุ๊บสองจุ๊บ มีหรือที่ผู้ชายสายพันธุ์ดุอย่างเขาจะไม่สนอง จูบมาจูบกลับ ไม่โกงนะครับคุณหนู!
สถานการณ์เริ่มไม่น่าไว้วางใจ เพราะเขาไม่ใช่หุ่นยนต์เหมือนแต่ก่อน ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ ฟิลิปโปไม่วิ่งหนีปัญหาเหมือนครั้งที่แล้ว แต่เขาพุ่งชนแบบไม่กลัวแรงปะทะ!
“คุณหนู”
“ไม่มีคุณหนูในห้องนี้”
“แล้วเด็กแก่แดดล่ะ”
“เด็กแก่แดดมันตายไปพร้อมกับพี่ชายใจดีแต่นิสัยแย่ไปนานแล้ว”
ฟิลิปโปได้แต่ถอนหายใจ รู้ดีว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นยังฝังอยู่ในความทรงจำของสาวน้อยอยู่ตลอดเวลา
“ถ้าอย่างนั้นก็ตอบมาก่อนสิว่า ตามหาผมเจอได้ยังไง แล้วเรื่องในวันนั้น ตั้งใจจะพิสูจน์ว่าผมจำได้หรือเปล่า แบบนั้นใช่ไหม”
“สำคัญตัวผิดไปแล้วมั้ง” บอกแล้วก็จัดแจงจะปิดประตูใส่หน้า แต่มือหนาก็ดันเอาไว้ได้ทัน
“เดี๋ยวก่อน เรายังพูดกันไม่รู้เรื่อง”
“พูดอะไร ฉันว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะ” มือเรียวบางจับมือหนาให้ออกจากต้นแขนของเธอ พลางเชิดหน้าขึ้นมองด้วยสายตายั่วยวน
“หรือว่าคุณหนูยังโกรธที่ไม่ได้เฟิสต์คิสจากผม” คำถามนั้นทำให้ใบหน้ารูปไข่แดงเรื่อแข่งกับกลีบกุหลาบสีแดงในแจกันใหญ่ริมห้อง ก่อนจะหัวเราะขบขัน
“อุ๊ย ไปอยู่ไหนมาเนี่ย จูบแรกอะไร ฉันลืมไปหมดแล้ว”
‘ไม่หรอก! เธอไม่เคยลืมเรื่องนี้ได้เลย’
