โรสลิน โอคอนเนอร์ หัวหน้าคนรับใช้ของอาณาจักรแมคเคนซี นึกอยากจะมีฤทธิ์เหมือนแม่มด ที่สามารถใช้ไม้เท้าเสกคาถาให้ เคลย์ตัน แมคเคนซี เจ้านายในฝันของเธอนั้นหล่นตุ้บลงมาจากฟ้า เพื่อเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตเธอ
แต่ทว่าในความเป็นจริง เขามีคู่หมั้นคู่หมายที่กำลังจะแต่งงานด้วย แล้วหัวหน้าคนรับใช้อย่างเธอก็คงจะเหมือนกระต่ายน้อยที่ได้แต่แหงนหน้ามองพระจันทร์บนฟ้าจนคอตั้งบ่า ถึงจะใช้สายตาอ้อยอิ่งเพียงใด เขาก็ยังอยู่สูงสุดสอย ที่ไม่มีวันลอยลงมาหาเธอ!
“ทำไมเรียกเจ้านาย”
“ขออภัยค่ะ โรสลืม”
“ไม่อยากจะเชื่อ ทั้งที่เธอก็เรียกฉันว่าคุณเคลย์ตันมาตั้งแต่เล็ก” คนเป็นนายกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิด ใบหน้าคมเข้มนั้นบึ้งตึงอยู่ภายใต้หมวกปีกกว้างสีน้ำตาลไหม้
“ขอโทษอีกครั้งค่ะ”
“หรือว่าพอฉันบอกให้อยู่ห่างๆ เธอก็เลยคิดจะเปลี่ยนสรรพนามฉันใหม่”
“ไม่ใช่อย่างที่คุณเคลย์ตันคิดค่ะ แต่จะว่าไปแล้ว โรสควรจะเรียกคุณเคลย์ตันว่าเจ้านายไม่ใช่เหรอคะ เพราะสถานะมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ” คนเป็นลูกน้องเถียงกลับด้วยความน้อยใจ และไม่เข้าใจว่านายจ้างของเธอจะตามมาพูดจากระทบกระเทียบแดกดันเธอทำไม ในเมื่อเขาบอกให้เธออยู่ห่างๆ เขาแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นก็เรียกให้ตลอด เรียกตั้งแต่ตอนนี้เลย”
“ค่ะเจ้านาย”
“อวดดี!”
