“กุ๊กไก่ เธอได้พ่อพันธุ์เกรดพรีเมียมอย่างฉันทำสามีแน่นอน!”
มันน่านักนะ! ไทกริช ไม่ยอมให้พ่อตัวเองมีเด็กในสังกัดเป็นผู้หญิงที่แสร้งใสซื่ออย่าง เนตรสุดา โดยเด็ดขาด เขาตราหน้าว่าหล่อนเป็นไก่สาวที่กำลังกระพือปีก หวังรวยทางลัด ยัดเยียดตัวเองเข้ามาทำลายครอบครัวของเขา
เขาไม่ปล่อยให้หล่อนทำแบบนั้นแน่...
ชายหนุ่มอาศัยจังหวะชิงตัวไก่สาวมาก่อนที่เธอจะโดนต้อนไปให้พ่อเฒ่าหัวงูเขมือบ หล่อนต่อกรกับเขาแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน แต่ยิ่งเขากันท่าก็ยิ่งเหมือนวัวพันหลัก ถูกเนตรสุดาเอาคืนอย่างแสบสัน จิกกัดหัวใจของเขาจนเป็นรูพรุน ทางเดียวที่จะทำให้แผลหายสนิทได้ก็คือ ต้องต้อนไก่ไปกกไข่ในเล้าของเขาให้ได้!
“ถ้าอยากกินข้าวก็จัดแจงเก็บกวาดพื้นให้เรียบร้อย”
“ไม่ ฉันไม่ทำ”
คนตัวโตเหยียดยิ้มมุมปาก เขาเดินไปหยิบถังใส่ผ้าขี้ริ้วมาวางไว้ให้พร้อมกับถังขยะใบเล็ก
“ทำ ไม่อย่างนั้นฉันจะจับเธอแก้ผ้า แล้วเอาเสื้อกับผ้าถุงที่เธอนุ่งมาให้เธอเช็ดพื้น”
“ไม่! ไอ้เลว ไอ้ชั่ว”
“เธอนึกว่าฉันพูดเล่นเหรอ” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมกับสีหน้าและแววตาดุดันทำให้คนปากจัดเริ่มใจไม่ดี
“แกมัน...”
“หนึ่ง” ร่างสูงใหญ่เอ่ยเสียงห้วน
“ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“สอง”
“ฉันเกลียดแกยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ”
“สาม” ขาดคำนั้น คนตัวโตก็ปราดเข้าไปหาคนอวดเก่ง แต่หญิงสาวก็รีบทรุดลงนั่งแล้วหยิบผ้าขี้ริ้วขึ้นมาจากถังเพื่อจะเช็ดน้ำที่เลอะพื้น
“ทำไมไม่อวดเก่งให้ตลอดล่ะ”
“คนอย่างแก อวดไปก็เท่านั้น แต่จำไว้นะว่าถ้าฉันหนีออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไร ฉันจะเอาแกเข้าคุกให้ได้ ไอ้โจรห้าร้อย”
