หนุ่มใหญ่อย่าง เรียวอิจิ เกรย์สัน ต้องกดความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อ ละอองนวล เพราะสถานะอาร่วมโลกที่ค้ำคออยู่ ทำให้เขาต้องผละห่างจากเธอเสมือนแม่เหล็กขั้วเดียวกัน
แต่ดูเหมือนละอองนวลจะเข้าใจผิดว่าความรักที่มีต่อเขาไม่คืบหน้า สาวน้อยจึงคืบคลานเข้าหา กลิ่นหญ้าอ่อนในวัยขบเผาะเตะจมูก ปลุกเสือหลับให้ลุกขึ้นมาลับเขี้ยวคม กลายเป็นเสือร้ายที่ยอมให้ใครต่อใครตราหน้าว่าเป็นโคแก่เลี้ยงไม่เชื่อง กลืนกินสมันน้อยที่ตัวเองเฝ้าทะนุถนอมมาแต่ไหนแต่ไร!
“อาจะให้โอกาสเราพูดใหม่”
“พูดอะไรใหม่คะ งงมากเลย”
ทิงเกอร์เบลล์แสร้งถาม ใบหน้าสวยหวานยิ้มละไม ดวงตาแป๋วแหววใสซื่อแลดูไร้เดียงสาเสียจนเรียวอิจิต้องยกมือขึ้นบีบปลายจมูกเล่นด้วยความมันเขี้ยว
“อย่ามาทำไขสือ เมื่อกี้เราบอกว่าอาแก่ พูดใหม่เดี๋ยวนี้เลย”
“จะให้พูดใหม่ว่าอะไรเหรอคะ”
“พูดว่าอาไม่แก่”
“ถ้าไม่พูดล่ะคะ”
คนถามยังไม่ทันได้คำตอบ เรียวปากหยักก็ฉกลงมาประกบปิดแล้วบดเบียดอย่างอ่อนหวานละมุนละไม
“ถ้าไม่ถอนคำพูด อาจะจูบอยู่แบบนี้ทั้งคืนเลย”
