เบื้องหน้า ลูซินมันด์ มาเลวิค คือมหาเศรษฐีเพลย์บอยหนุ่มเนื้อหอม เปี่ยมสุขอยู่ในวงล้อมของอิสตรี เบื้องหลังเขาคือบุรุษผู้อุทิศตนเป็นหนึ่งในทีมคุ้มครองท่านประธานาธิบดีแห่งประเทศกาคาซิล เสมือนดั่งฟ้าผ่ากลางศีรษะ เมื่อชายหนุ่มได้รับคำสั่งจากท่านประธานาธิบดีให้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นสักเท่าไร ภารกิจคุ้มครองบุคคลสำคัญของประเทศกับการแต่งงานเกี่ยวข้องกันตรงไหน เขาก็ยังมึนงงยิ่งนัก
จูเลียต จินดาหรา สตายุภักดิ์ สาวน้อยไซซ์มินิ ถูกคัดเลือกมาเพื่อเป็นภรรยามหาเศรษฐีที่เธอไม่เคยเห็นหน้า ตาแก่บ้างานหรือคนชราสุดแสนใจดี ภาพในจินตนาการช่างอยู่ห่างไกลจากตัวจริงของเขาลิบลับ เพราะลูซินมันด์คือเทพบุตรหล่อลากดิน เซ็กซี่สุดพลัง แถมด้วยความหื่นไม่บันยะบันยัง ถ้าไม่ติดว่าเธอก็ชอบเขานะ คงได้หาทางหนีคนหื่นขึ้นหน้าวันละหลายร้อยรอบ!
“หอมแก้มแล้วทำอะไรต่อดี จูบปากกันดีไหมครับ”
“ไม่เอา!” ผู้ชายคนนี้สะกดคำว่าอายไม่เป็นหรืออย่างไรกันนะ นึกอยากจะพูดอะไรก็โพล่งออกมา ไม่คิดถึงใจคนฟังบ้างเลย เขาไม่อาย แต่เธออายนี่นา
“ลองดูก่อนสิ สนุกนะ”
“อีตาบ้า…บ้ามากๆ ด้วย”
“เอะอะก็ว่าบ้าตลอด ถ้าไม่อยากให้จูบก็หอมแก้มผมคืน”
“ไม่เอา เรื่องน่าอายแบบนั้นไม่ทำหรอก”
“งั้นผมจูบนะ”
จินดาหราส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอ เธอเงยหน้าขึ้นอ้าปากงับเอากรามแกร่งที่ระไปด้วยไรเคราขึ้นครึ้มของลูซินมันด์
“ให้หอม ไม่ได้ให้กัด”
“คนบ้า! บ้า! บ้า! บ้า!”
“ถ้าบ้าขนาดนี้ต้องไปรับยาแล้วจ้ะทูนหัว เร็วๆ เข้า อย่าให้ต้องใช้กำลังบังคับ”
จินดาหราเงยหน้าขึ้น โน้มลำคอของสามีลงมา ซึ่งอีกฝ่ายก็อำนวยความสะดวกให้เธอเป็นอย่างดี ก่อนที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มจะจรดลงบนแก้มสาก
“โอเค ผ่าน อนุญาตให้ริมฝีปากนุ่มๆ นี้ปลอดภัยจนถึงยี่สิบนาฬิกา”
