ในวันที่เขากับลูกต้องการเธอ...เธอเลือกที่จะไป ในวันที่เขาไม่ต้องการเธอ...เธอเลือกที่จะเดินกลับมา เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วไม่จำ...คือคนโง่ และเพอร์ซา ไม่ใช่คนโง่!
เพอร์ซา กาซาล อัลคาซิเย่ มาดมั่นว่าเขาไร้เยื่อใยต่ออดีตภรรยาจนไม่คิดชายตาแล ต่อให้เธอล้มลงอยู่ตรงหน้า มหาเศรษฐีหนุ่มก็คงเดินผ่านเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
ทว่าเมื่อหญิงสาวเซอะซังกลับมาในสภาพ ความจำเสื่อม! จากที่คิดจะสวมบทคนใจทมิฬ ดวงตาหวาดหวั่น ท่าทางที่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน กลับทำให้เขาปล่อยมือจากเธอไม่ได้!
“ไม่ชอบ แล้วหนีไปหามันทำไม”
“ฉันเปล่า ฉัน…”
“คิดว่าความจำเสื่อมแล้วจะลบร่องรอยเรื่องระยำที่ทำเอาไว้ได้หรือไง”
เขาคำรามถามเธอ เรนิชาถึงกับผงะ อารมณ์ของเพอร์ซาเดือดดาลราวกับไฟ หญิงสาวกลัวเขา เธอน้ำตาคลอเบ้า แต่พยายามห้ามไม่ให้มันไหลออกมา
“ฉะ…ฉัน…”
“อยากไป ก็ให้ไปแล้ว แล้วจะกลับมาทำไม”
เรนิชาเจ็บปวดเพราะคำพูดของเขา ทว่าเพอร์ซาก็คงเจ็บเหมือนกัน หญิงสาวหลับตาลง น้ำตาก็รินไหลออกมาจากดวงตา
“ไปแล้วเอาตัวไม่รอดสินะ ถึงต้องกลับมาเป็นตัวปัญหาไม่จบไม่สิ้น”
“ฉันขอโทษ”
“ถ้าหากจะขอโทษ ก็ช่วยรีบรื้อฟื้นความทรงจำ แล้วก็ไสหัวไปเสียที”
