บ่วงบุพเพ ณธิรักษ์ ถูกไกด์ท่องเที่ยวลอยแพ ทิ้งเธอไว้ในประเทศสวยหรูค่าครองชีพแพงระเบิดระเบ้อ ทางรอดเดียวคือต้องถนอมเงินอันน้อยนิดที่มีจนกว่าจะถึงวันเดินทางกลับ แต่ก็มาถูกไกด์ตัวแสบจ่ายค่าโรงแรมไม่ครบจำนวนวันตามที่ตกลงกัน เธอกำลังจะถูกเตะโด่งออกจากโรงแรม มีโอกาสได้ลิ้มรสชาติการนอนข้างถนนในต่างประเทศ!
โชคยังดี เธอยังคิดถึงนามบัตรที่เคยได้รับไว้ จึงส่งข้อความขอความช่วยเหลือ คิดไม่ถึงว่าข้อความนั้นจะส่งไปถึง อาเชอร์ เดอ ฟิลาฟลองซ์
เธอกับเขาบังเอิญเจอกัน
เธอบังเอิญส่งข้อความไปหาเขา
เขาบังเอิญเข้ามาช่วยเหลือเธออย่างนั้นหรือ...
แม่สาวน้อยซื่อจนเซ่อ คิดว่าเขาช่างแสนดีมีน้ำใจ ช่วยเหลือคนแปลกหน้าเช่นเธอ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง มือที่ยื่นไปให้เธอเกาะกุม มันคือกรงเล็บของมัจจุราชที่มุ่งหมายยึดเธอไว้เป็นสมบัติส่วนตัว!
“ทำไมคุณต้องแกล้งเพ่ยด้วย”
“ฉันเอาจริง”
อาเชอร์ตอบเรียบๆ บ่วงบุพเพคิดอยู่แล้วเชียวว่าการที่เขาช่วยเหลือดูแลถึงขนาดนี้ ต้องมีจุดประสงค์บางอย่าง เธอไม่กล้าคิดเรื่องนี้ เพราะจัดตัวเองเป็นผู้หญิงสวยต่ำกว่ามาตรฐานที่จะเหมาะสมกับอาเชอร์
ชายหนุ่มนั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างแสนสบาย ในขณะที่บ่วงบุพเพว้าวุ่นไปหมด
“เปลี่ยนสัญญาได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ ฉันต้องการเธอ”
ชายหนุ่มบอกจุดประสงค์ของเขาอย่างตรงไปตรงมา ความต้องการของเขาทำให้บ่วงบุพเพถึงกับพูดไม่ออก
“แต่ฉันจะไม่บังคับ ก็อยู่ด้วยกันไป เธอดูแลฉัน ฉันดูแลเธอ”
“เพ่ยว่ามันไม่เหมาะ ถ้าหากเพ่ยมีอะไรกับคุณ แล้วเพ่ยต้องเลิกกับคุณ เพ่ยก็เสียเปรียบน่ะสิคะ บางอย่างที่เสียไปแล้ว ต่อให้มีเงินมากมายถึงขนาดไหนก็ซื้อกลับคืนมาไม่ได้นะคะ”
“เธอยังเวอร์จิ้น?”
