เฌอร์ลิน หรือ คุณหนูลินนี่ สาวน้อยแสนซน ดอกไม้งามแห่งตระกูลวาเดอเลียส ผู้เป็นที่รักของทุกคน ตามธรรมเนียมของตระกูล เธอต้องคัดเลือกว่าที่เจ้าบ่าวในงานวันเกิดอายุครบยี่สิบ เฌอร์ลินถูกชะตากับมหาเศรษฐีหนุ่มโสด จิอันลูก้า ดามาโช ที่จำใจมาร่วมงานเพราะถูกรบเร้า
ยังไม่ทันจะหลบเลี่ยงออกจากงานก็ถูกยายเด็กน้อยโลกสวยอุปโลกน์เลือกเป็นคู่แต่งงาน ด้วยเหตุผลว่าเขาคงชราจนอารมณ์ทางเพศหดหาย มิหนำซ้ำยังเรียกเขาคุณลุงคะคุณลุงขา กระตุ้นโทสะชายหนุ่มไม่หยุด
เขาแก่ถึงขนาดนั้นหรือไง! เขาคือหนุ่มฉกรรจ์ผู้แข็งแกร่ง อายุเพิ่งจะสามสิบแปดปีเท่านั้น!
คำก็ลุง สองคำก็แก่ สามคำก็ชรา
เดี๋ยวเธอจะได้รู้อย่างลึกซึ้ง คำว่า ‘ร่างพัง’ สะกดยังไง! ฮึ่มมมมมม!
“หนูยังเวอร์จิ้นค่ะ”
หญิงสาวดึงตัวออกมาเล็กน้อย พวงแก้มขาวเนียนแดงปลั่ง เมื่อต้องคุยเรื่องแบบนี้กับจิอันลูก้า เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นผู้หญิงเวอร์จิ้นไร้ประสบการณ์
“แต่ถ้าหากเป็นคุณลุง หนูคิดว่าหนูคงยอมได้”
“เธอจะพูดอะไรของเธอกันแน่”
“หนูขอเวลารวบรวมคำพูดสักครู่นะคะ”
เธอขอ และก็แตะนิ้วชี้ลงบนริมฝีปากของจิอันลูก้า เพื่อไม่ให้เขาปฏิเสธเธอ ชายหนุ่มมองหน้าเธอ สายตาจับจ้องที่เธอนิ่งไม่เคลื่อนไปไหน
“อันที่จริง หนูคิดว่าหนูจะยอมคุณลุงค่ะ จะไม่ขัดขืนถ้าหากคุณลุงต้องการ คุณลุงอายุมากแล้ว อีกไม่กี่ปีคุณลุงก็คงตายแล้ว หนูยอมก็ได้ค่ะ”
“นี่เธอ!”
จิอันลูก้ายิ้มไม่ออก แม้จะสร้างภาพด้วยรอยยิ้มเขาก็ยังทำไม่ได้ เพราะอยากหักคอยายผู้หญิงตรงหน้าจนแทบทนไม่ไหว
