แม้เขาจะไม่ถูกกับบิดาของเธอ งัดข้อกันมาก็ไม่น้อย ฮึ่มๆ จะเปิดสงครามกันก็เคยมาแล้ว แต่ตอนที่ยายเด็กแก้มยุ้ยปีนขึ้นมานั่งบนตักแล้วประกาศจองตำแหน่งเจ้าสาวตั้งแต่อายุหกขวบ อิสมาอิล ผู้ครองประเทศดาห์เรนก็ยึดถือตามนั้นเรื่อยมา
ถ้าเธอเป็นหญิงสามัญชน เขาคงใช้ความได้เปรียบเหนือบุรุษทั่วหล้าคว้าตัวเธอมา แต่เป็นเพราะเธอคือเจ้าหญิงแห่งมีดีส ประเทศคู่อริชนิดไม่เหยียบเงาจึงคิดแผนการยั่วเย้าให้เธอบินลัดฟ้าเข้ามาติดกับได้สำเร็จ ความปรารถนาที่บ่มเพาะมาหลายปีจะได้สะสางกันเสียที
เจ้าหญิงฟาทียา จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยเจอเขามาก่อน จู่ๆ ผู้ยิ่งใหญ่แห่งดาห์เรนก็ส่งคำสู่ขอแกมบีบบังคับ ประกาศให้โลกรู้ว่าเธอคือว่าที่เจ้าสาวของเขา
สำหรับเธอแล้ว...คำสู่ขอของเขาไม่ต่างอะไรจากคำท้าทาย
เขาหล่อลากดิน เธอเองก็เขี้ยวลากพื้นเหมือนกัน แล้วจะได้รู้กันว่าเจ้าหญิงโฉมงามที่ว่าแสนบอบบาง แท้จริงก็ซ่อนเขี้ยวเล็บแสบเหลือใจไว้ข่วนให้หัวใจเขาคันยุบยิบไปตลอดกาล
“พี่คิดว่าหม่อมฉันจะถลาเข้าไปกอดพี่รึไง” เธอตะโกนขณะพุ่งลงมาตามบันไดหินอ่อน
“ใช่”
“แล้วจะได้รู้ว่าไอ้อาโปไม่ใช่สาวน้อยอ่อนแอที่จะมารังแกกันง่ายๆ” ว่าแล้วเธอก็กระโดดสกายคิกเข้าใส่ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของพวกคนติดตาม อิสมาอิลกลับยืนเฉย ไม่หลบเลยแม้แต่ก้าวเดียว กลายเป็นว่าเธอกระโดดขี่เอวเขาเหมือนหมีโคอาล่าไม่มีผิด
“ลูกเล่นแบบเดิมๆ คิดเหรอว่าฉันไม่เคยโดนเธอกระโดดถีบ”
“ปล่อย!”
“เธอกระโดดกอดฉันเองนะอย่าลืม สาวใช้รายงานว่าเธอไม่ยอมกินอะไรเลย ใช้วิธีนี้ประท้วงฉันไม่ได้ผลหรอกนะ อย่าดื้อ”
“ไม่! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยๆ”
“ดื้อนัก!”
