สายน้ำผึ้ง หลบหนีจากการถูกคุกคามชีวิต หลังโรงระบำเปลื้องผ้านาคาเดียเกิดเพลิงไหม้ เธอจะเป็นหรือตายไม่มีใครรู้ แต่การณ์นี้ทำให้สายสัมพันธ์ลึกซึ้งในฐานะนางบำเรอของ เซธ กรีเนียสเดมองต์ ขาดสะบั้นลง
หญิงสาวปลอมตัวเป็นชายลี้ภัยไปยังเกาะโจร แล้วพบว่าตัวเองกำลังหนีเสือปะจระเข้ตัวเขื่อง เมื่อนายน้อยแห่งเกาะโจรคือ เซธ กรีเนียสเดมองต์
นี่โจทก์เก่าจะจับได้ไหมว่าเธอกำลังแอ๊บเมน!
“ผมจะได้พักห้องนี้จริงเหรอครับ”
สายน้ำผึ้งยังนึกสงสัย คนงานมีสิทธิ์ได้พักในห้องที่หรูหราถึงขนาดนี้เชียวเหรอ แค่ห้องแต่งตัวนี่ก็ยังกว้างกว่าห้องที่เธอเคยอยู่เล็กน้อย
“จริงสิ”
“มันจะไม่หรูหราไปเหรอครับ”
“เธอคิดว่าห้องนี้หรูมากไหม”
“หรูมากครับ”
“เป็นห้องนอนที่กว้างที่สุดในบ้านหลังนี้”
เซธพูดกับเธอช้าๆ ให้เวลาหญิงสาวในการขบคิดไปด้วย แต่สายน้ำผึ้งก็ยังคิดไม่ถึงอยู่ดี ห้องที่กว้างที่สุด ทำไมเขาถึงจัดให้คนงานพักล่ะ เขาใจดีถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ
‘หน้าตาไม่น่าใจดี ยิ่งนิสัยนี่ยิ่งแล้วใหญ่’
เธอเคยคลุกคลีกับเขามาก่อน เขาไม่ใช่คนเลวร้าย แต่ก็ไม่ได้ใจดี มีน้ำใจกว้างขวางอย่างที่เขาแสดงออกในตอนนี้แน่นอน
“นั่นก็เพราะมันเป็นห้องของฉัน”
“อะไรนะครับ!”
ต้องทำงานใกล้ชิดกับเขา พักอยู่ในบ้านหลังเดียวกับเขา เธอก็ใจหายใจคว่ำมากพอแล้ว แต่กลับต้องมาพักในห้องเดียวกับเขาอีกงั้นเหรอ
“นายได้ยินไม่ผิด”
“ไม่จริง!”
“จริงสิ”
