รักสิบปีรีเทิร์นกลับมาอีกรอบ!
ใครจะคาดคิดว่าถ่านไฟเก่าจะคุโชนขึ้นในคืนงานเลี้ยง เควิน บราวน์ คือคนรักเก่าที่เลิกราไปและกำลังกลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง
ภัทราวดี ปกปิดว่า ‘น้องอุ่น’ เป็นเพียงลูกสาวบุญธรรมของเธอ โกหกแม้กระทั่งอายุของลูกสาวเพราะกลัวเขาจับได้ว่าสาวน้อยจอมแสบเป็นผลผลิตของเธอกับเขาที่เคยทำร่วมกันมา แต่หารู้ไม่ว่าดีเอ็นเอที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของลูกนั้นเป็นหลักฐานชั้นดีทีเดียว!
เควินยอมเล่นไปตามเกม เป็นคุณลุงใจดีที่ค่อยๆ หลอกล่อเด็กน้อยให้เรียกว่าพ่อ แต่กับแม่ของลูกนี่สิ หลอกล่ออย่างไรก็ไม่หลงกลสักที...
“ว่าแต่อุ้มไปรับน้องอุ่นมาเลี้ยงตอนอายุกี่ขวบหรือครับ ดูแกจะรักและติดอุ้มมาก”
ภัทราวดีหันขวับมามองหน้าคนถามอย่างตกใจ ปฏิกิริยาเรื่องลูกของคนเป็นแม่ไวอย่างกับปรอทจนเควินนึกขันในใจ หากชายหนุ่มตีเนียนทำเป็นไม่รู้สึกอะไร และเหลือบมองคนข้างๆ เป็นระยะสลับกับมองทาง
“ตั้งแต่หนึ่งขวบค่ะ...บังเอิญฉันเคยไปทำบุญที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ถูกชะตากับแกเลยขอรับมาเลี้ยง”“แล้วอุ้มเอาน้องอุ่นมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมแบบนี้ไม่กลัวหนุ่มๆ เข้าใจผิดคิดว่าเป็นคุณแม่ลูกติดหรือครับ”
“ใครจะเข้าใจยังไงก็ช่าง...คุณหยุดพูด และตั้งใจขับรถได้แล้วค่ะ”
หญิงสาวตัดบทเสียงขุ่น คนอารมณ์ดีจึงพยักหน้ารับยิ้มๆ แต่กระนั้นก็ไม่วายหันมองคนข้างๆ เป็นระยะและนึกอยากหอมแก้มเนียนละเอียดขึ้นมาครามครัน เมื่อรถติดไฟแดงก่อนแยกที่จะเลี้ยวเข้าสู่โรงเรียนของลูกสาว ชายหนุ่มจึงโน้มตัวไปขโมยหอมแก้มคนข้างๆ อย่างไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวตั้งตัว
“อุ้ย...ทำอะไรของคุณเนี่ย!” ภัทราวดีหันมาโวยวายและมองคนฉวยโอกาสตาขุ่นขวาง
“หอมแก้มเมียพยศไงครับ เห็นเมียหน้าบูดแล้วต่อมหื่นมันทำงานหนักตลอดเลย...ถ้าไม่อยากให้ผมทำแบบนี้ก็ทำหน้าให้มันดีๆ กว่านี้หน่อย”
