มหาเศรษฐีอย่าง เทอร์รี่ เจมส์ เคฮิลล์ ไม่คิดจะปล่อยผ่านเรื่องบางอย่างที่ วันวิสา กระทำการโดยไม่ได้ขออนุญาต เขาเรียกร้องค่าลิขสิทธิ์มหาโหดเพื่อทำให้หญิงสาวหมดหนทาง และบีบบังคับให้เธอมาเป็นผู้รับใช้ส่วนตัวเป็นเวลาหนึ่งปีแทนการถูกโยนเข้าไปในซังเต
สิบล้าน! ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่นักเขียนนิยายตัวจี๊ดน่าเจี๊ยะคนนี้เขาต้องได้!
“เดี๋ยวก่อน”
“คะ!” เธอขานรับพร้อมๆ กับที่เบนหน้าไปมองคนตัวโต ไม่เข้าใจว่าเขามีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกับเธออีกอย่างนั้นหรือ
“การแสดงบทแรกของเรากำลังจะเริ่มต้นในคืนนี้”
“…”
“เตรียมตัวให้ดีนะ นางเอกของผม”
“เอ่อ…คุณเทอร์รี่คะ ฉันว่าอย่า…”
“ผมอ่านนิยายของคุณมาแล้วละ สองสามบทแรกก็ยังไม่มีอะไรน่าสนใจ เดี๋ยวผมจะเริ่มจากบทที่สี่เลยก็แล้วกัน”
‘บทที่สี่? เราเขียนอะไรไปบ้างนะ’
สมองน้อยๆ ของวันวิสาราวกับถูกปิดกั้นไปชั่วขณะ เธอแทบนึกอะไรไม่ออกเกี่ยวกับงานประพันธ์ของตัวเองเลย ยิ่งถูกจ้องมองด้วยสายตาคมเข้มจากคนตัวโตก็ยิ่งทำให้เธอสติกระเจิดกระเจิงจนแทบกู่ไม่กลับ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นๆ
“คะ…คือว่า…”
“หืม…”
คนตัวโตเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ เล่นเอาคนมองอย่างวันวิสาถึงกับตาพร่าลายไปชั่วขณะ ก่อนจะพยายามรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับเข้าที่อีกครั้ง
“คือฉันจำไม่ได้ว่าเขียนอะไรไปบ้าง ขอกลับไปอ่านก่อนได้ไหมคะ แล้วเราค่อย เอ่อ…ค่อยว่ากันอีกที”
“คุณไม่ต้องกังวลหรอกนะ เราจะไม่แสดงละเอียดอย่างที่คุณเขียนมาหรอก ผมเลือกมาเฉพาะบทที่ผมไม่ค่อยได้แสดง”
“บทอะไรคะ”
“บทเลิฟซีน!”
