ฤทัยภัค ยอมแลกเวลาทั้งชีวิตเพื่อก้าวออกจากกรอบที่เคร่งครัดของครอบครัว ด้วยการผูกมัดตัวเองกับ หม่อมราชวงศ์ธรรศ วรลัญช์ ด้วยทะเบียนสมรส ภายใต้เงื่อนไขสามีภรรยาในนาม
แต่เงื่อนไขนั้นกลับไม่มีอยู่จริง คุณชายธรรศไม่ใช่คนที่จะยอมทำตามคำสั่งของใคร แต่เขาคือคุณชายผู้เอาแต่ใจและพร้อมจะแหกกฎตลอดเวลา
สามีก็ต้องทำหน้าที่สามี
ภรรยาก็ต้องทำหน้าที่ภรรยา
การเรียกร้องสิทธิ์ที่ประชิดตัวทุกครั้งมันกำลังสั่นคลอนความรู้สึกจนเธอรับมือแทบไม่ไหวและหวั่นใจว่าจะตกหลุมรักสามีตัวเอง
“งั้นคุณชายก็ลองบอกมาก่อนสิคะ ว่าขอบเขตคำว่าหน้าที่ภรรยาของคุณชายคืออะไร”
“ไม่ใช่เรื่องยากสักนิดที่เธอจะเข้าใจได้เอง แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเธออยากรู้มากขนาดนั้นฉันจะบอกให้ก็ได้”
ยิ่งคุณชายธรรศเว้นจังหวะในการพูด ฤทัยภัคก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นระส่ำ คนสูงกว่ายังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่ฤทัยภัคกลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายขยับเข้าใกล้เธอมากขึ้นทุกที
“คำว่าหน้าที่ภรรยาของฉันก็หมายความว่าหน้าที่เมียไงหนูภัค ฉันคงไม่ต้องแจกแจงให้เธอฟังหรอกใช่ไหม ว่าเมียต้องทำอะไรบ้างยามที่ต้องอยู่บนเตียงกับสามี”
“คะ คุณชาย มะ ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหมคะ”
“หน้าฉันเหมือนคนที่กำลังล้อเล่นอยู่รึเปล่าล่ะฤทัยภัค”
