ทริปหนักเท่านั้นคือเหตุผลที่ทำให้ แสนหวาน ทนรับมือกับท่านประธานหน้าดุปากร้าย เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลอย่าง บารเมษฐ์ แต่แล้วจู่ๆ ท่านประธานที่น่าหยุมหัวที่สุดแห่งปีก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาชอบกลั่นแกล้งให้เธอใจสั่น ชอบมีท่าทีหยอกไก่ให้เธอหวั่นไหว
       หรือนี่จะเป็นแผนทำให้เธอทนไม่ไหวจนยอมลาออกไปเอง  
       ไม่มีทาง... เธอจะไม่ยอมลาออกทั้งที่ไม่มีความผิดเด็ดขาด ถ้าเขาแกล้งมา…เธอก็จะสู้กลับ!

       “ถะถ้าคุณเมษฐ์จะแกล้งกันแบบนี้หวานจะคิดค่าล่วงเวลานะคะ เพราะจริงๆ ตอนนี้มันนอกเหนือเวลางาน คุณเมษฐ์ต้องจ่ายโอที”
       พูดออกไปแล้วแสนหวานก็อยากจะกัดปากตัวเอง เธอคงถูกบารเมษฐ์ป่วนจนการประมวลผลในสมองรวนไปหมด ถึงได้พูดอะไรออกไปแบบนั้น แล้วถ้า…ถ้าเขายอมจ่ายค่าล่วงเวลาจริง เธอจะทำอย่างไร
       “อยากโดนผมแกล้งหรือไงแสนหวาน”
       เสียงทุ้มที่ดูนุ่มหูเกินกว่าปกติทำเอาแสนหวานใจสั่นไปหมด เธอเพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้เองว่าบารเมษฐ์นั้นนอกจากความปากร้าย ความหล่อเหลาชนิดที่ใครมาเทียบได้ยากแล้วเขายังมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจจนยากจะรับมือไหว
       “คุณเมษฐ์ยะอย่ามาแกล้งกันแบบนี้นะคะ ดะเดี๋ยวระเราจะมองหน้ากันไม่ติด”
       “แบบนี้ติดพอไหม”
       บารเมษฐ์ไม่พูดเปล่า ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงต่ำอย่างจงใจให้แสนหวานรู้สัมผัสถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รินรดบนดวงหน้าเรียวรูปไข่ 
       “คุณเมษฐ์ หวาน…หวานไม่เล่นแบบนี้นะคะ”
       “แล้วคุณอยากจะเล่นแบบไหนล่ะแสนหวาน”