สตีฟ  วารานเญ่  คาวาร์ซอฟ  เจ้าพ่อเรือสำราญผู้มั่งคั่งแทบจะแดดิ้นตายวันละหลายรอบ เมื่อจู่ๆ ฟ้าก็ส่งเลขาฯ หุ่นอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมอันแสนเย้ายวนชวนลุ่มหลงมาปฏิบัติหน้าที่บนเรือ ท่ามกลางทะเลเวิ้งว้างกับบรรยากาศแสนจะเป็นใจ ทำให้เขาอยากตะครุบเลขาฯ สาวนามว่า ไอศิกา  มาเบียดแนบชิดให้คลายหนาว แต่เพราะตำแหน่งเจ้านายที่ค้ำคอ สตีฟจึงต้องวางมาดนิ่ง ทั้งที่ความจริงแล้วก้นบึ้งในหัวใจเขากำลังคิดการณ์ร้ายกาจ ชนิดที่ว่าถ้าหากเธอรู้เข้าคงอยากจะหนีกลับแทบไม่ทัน!

     “นอนครับ” 

     ปากเขาบอกแล้วขยับร่างกายขึ้นมานอนเคียง แถมยังดึงเอาผ้าห่มผืนบางขึ้นมาถึงสะโพก 

     “แต่ว่า...ฉันป่วยอยู่นะ คุณควรจะไปนอนบนโซฟาโน่นไม่ใช่หรือ” 

     หวังเหลือเกินว่าเขาจะเห็นแก่คนเจ็บอย่างเธอบ้าง คงไม่นึกเอาเปรียบ แต่เปล่าเลย เมื่อจู่ๆ เขาก็สอดแขนรองศีรษะให้ แถมยังเยี่ยมหน้าเข้าใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจสะอาดสะอ้าน

     “เพราะคุณป่วยไง ผมถึงได้นอนใกล้ๆ เวลาตัวคุณร้อนขึ้นมาผมก็จะรู้สึกทันที” สตีฟให้เหตุผล แถมยังเบียดตัวเข้าหา ฝ่ามือข้างหนึ่งทาบบนหน้าผากเกลี้ยงเกลา “ตัวร้อนหรือเปล่า...”

     “ไม่ร้อนหรอกค่ะ” ไอศิการีบบอกอย่างรู้สภาพตัวเองดี

     “จริงหรือ...เมื่อกี้ไม่มั่นใจ ขอตรวจอีกรอบ เมื่อครู่ที่วัดไข้ผมยังไม่มั่นใจเท่าไร คงจะดีกว่านี้ถ้าได้ตรวจให้ลึกซึ้งขึ้น”