เขาว่ากันว่าเนื้อกระต่ายน้อยสาววัยแรกรุ่นนั้นหวานมาก คลินท์ โนวินแลมป์ ผู้บริหารกาสิโนจึงวางแผนล่อหลอก ใส่ความเจ้าเล่ห์ปนเย็นชา แถมด้วยความบ้าบงการนิดๆ เพื่อให้ อิงผกา เทียมการุณย์ กระต่ายสาวคนนั้นตกที่นั่งลำบาก หนี้สินร่วมสิบล้านดอลลาร์ที่ระบุว่าเขาคือเจ้าหนี้ ส่วนเธอเป็นลูกหนี้นั่นน่ะเหรอ มันก็แค่ข้ออ้างในการเจริญสัมพันธ์ทางกายและหัวใจให้ลึกซึ้งเท่านั้น หาได้สลักสำคัญอะไรไม่ สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือคำสั่งเสียของใครบางคนถือเป็นการฝากฝังเธอไว้กับเขา และกลิ่นเนื้อนวลที่ติดอยู่กับผิวขาวๆ เสมือนฟีโรโมนรุนแรงกระตุ้นหัวใจด้านชาให้กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง!
“ว่าไง...จะนอนที่นี่ดีๆ หรือต้องให้ฉันใช้กำลัง”
หญิงสาวกัดปากแน่น ดวงตาดำขลับจับจ้องปลายคางได้รูปอย่างถือดี แต่เมื่อคลินท์โน้มหน้ามาเรียกร้องคำตอบใกล้ๆ ก็ได้แต่ก้มหน้างุดๆ มีโอกาสก็เดินเร็วๆ ไปอีกฝั่งของห้อง แต่ก็บ่นอุบอย่างเย่อหยิ่งแกมประชดประชัน
“ค่ะ หนูอิงจะยอมอยู่ที่นี่ในฐานะทาสอย่างที่ท่านต้องการ”
“ก็ดี...” คลินท์ว่า ขณะก้าวเข้าใกล้ร่างบางอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นก็จัดกระเป๋าให้เรียบร้อย เก็บเสื้อผ้าของเธอไว้ในตู้หลังเดียวกับฉัน”
“แต่...”
“และก็นอนบนเตียงเดียวกับฉัน”
“ไม่นะคะ หนูอิงไม่...”
“ถ้ายังมีคำคัดค้านอะไรอีกละก็...ฉันจะไม่สั่งแค่ปาก แต่จะบังคับเธอด้วยร่างกาย”
