คิดจะเคลมเธอทั้งที ไม่ได้ด้วย ‘เล่ห์’ ก็ต้องเปย์ด้วย ‘รัก’
คนอย่าง เครสเซนโด้ โอเชียนิค เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ แต่ทำไม้...ทำไมถึงได้ถูกเมียตัวเองผลักไสราวกับเขาเป็นกิ้งกือไส้เดือนเสียขนาดนั้น
แหม...ก็น่าเห็นใจอยู่หรอก ในเมื่อ จรัสพลอย ไม่คาดคิดว่าเธอจะต้องแต่งงานเพียงเพราะคำว่าบุญคุณมันค้ำคอ หญิงสาวไม่เคยยินดีกับเจ้าบ่าวที่พ่อของเธอหามาให้ เขารวยแต่ขี้งกชะมัด ลากเธอออกไปทำงานนอกบ้านทุกวัน แถมยังให้เธอใช้เงินเพียงน้อยนิด คิดแต่ผลกำไรขาดทุน เห็นเธอเป็นเหยื่อคอยจ้องจะหลอกล่อเข้าปากอยู่เรื่อยเลย!
“เราแต่งงานกันแค่ในนามได้ไหมคะ คือ...ถ้าสถานการณ์ทางครอบครัวของฉันดีขึ้น และพ่อมีเงินมาผ่อนจ่ายชดเชยให้คุณ สถานะของเราถือว่าเป็นที่สิ้นสุดได้ไหมคะ”
“แต่งงานในนามอย่างนั้นหรือ” เครสเซนโด้ทวนถามคล้ายไม่เชื่อหูตัวเอง แต่งงานเฉพาะในนาม บ้าน่า...เรื่องแบบนี้มันมีที่ไหนกันเล่า
“ใช่ค่ะ เดี๋ยวพอสถานการณ์ทางฝั่งฉันลงตัว เราก็หย่ากันไงคะ ฉะนั้น...เราสองคนควรจะเป็นสามีภรรยากันเฉพาะทางนิตินัย”
“ผมไม่เห็นรู้เลยว่าตัวเองจะต้องทำอะไรที่เสียเปรียบขนาดนั้น”
ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า...
ให้ตาย! เขาไม่ได้คิดจะเป็นแค่สามีทางนิตินัยของเธอเพียงอย่างเดียว!
