ข่าวดีของคนอื่นคือข่าวร้ายของ หม่อมราชวงศ์ณภัทร รังสิมันต์ งานวิวาห์ท่ามกลางความชื่นชมยินดีของคนรอบข้าง กำลังสร้างความขมขื่นให้กับเจ้าสาวอย่าง นลิน แต่ภาพเบื้องหน้าที่ต้องแสดงคือเราสองคนรักกันหวานชื่น!
ความกรุ่นโกรธที่สุมแน่นอยู่ในใจ ทำให้เขาตั้งกฎมากมายเพื่อเป็นฝ่ายได้เปรียบ แล้วชิงฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็นก่อนที่หล่อนจะทำให้เขาอกแตกตายเพราะความอ่อนโยนนุ่มนิ่ม แต่กลับมีคมทิ่มแทงใจเขาให้ไขว้เขว
อย่าเผลอเชียวนะ...เพราะนลินไม่ได้นิ่มนวลอย่างที่คิด...
“ต่อไปนี้ห้ามนั่งมอเตอร์ไซค์อีกเข้าใจไหม จะรีบแค่ไหนก็ห้าม ห้ามเด็ดขาด!” เขาย้ำอีกหนราวกับกลัวว่าหล่อนจะไม่เชื่อฟัง
“นุ่มรู้แล้วค่ะ”
“รู้แล้วก็ทำตามด้วย อย่าให้พี่รู้ว่านุ่มขัดคำสั่งพี่ อ้อ...แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปทำงานล่ะ ไม่ต้องไปจนกว่าแผลจะหาย”
“นุ่มไม่ได้เป็นอะไรมากนะคะ มีแค่แผลถลอกแค่นั้นเอง” ส่วนแผลที่ต้องเย็บก็เย็บแค่สามเข็มเท่านั้นเอง “พรุ่งนี้บ่ายมีประชุมด้วย”
“ช่างหัวประชุมสิ!” หม่อมราชวงศ์ณภัทรพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ตะคอกใส่อีกฝ่าย หล่อนมัวแต่ห่วงอะไรไม่เป็นเรื่อง ทำราวกับว่าการเจ็บตัวของตัวเองไม่ใช่เรื่องใหญ่
...ขณะที่เขาแทบจะเป็นบ้าตั้งแต่เห็นว่ามีรอยเลือดอยู่บนเนื้อตัวของนลินแล้ว
“นุ่มขอโทษนะคะ” นลินก้มหน้ามองมือที่ประสานกันอยู่บนตัก
“ขอโทษพี่ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าพี่โกรธเรื่องอะไรอย่างนั้นน่ะเหรอ”
“ก็...แล้วพี่ภีมโกรธอะไรล่ะคะ” เขาอาจจะโกรธหล่อนหลายเรื่องก็ได้ โกรธ...เพราะหล่อนทำให้เขาเสียเวลา โกรธ...เพราะหล่อนต้องขาดงานอย่างกะทันหัน เขาคงต้องจะต้องหัวหมุนอยู่คนเดียว
...แย่ชะมัด
“พี่โกรธที่นุ่มดื้อ ไปนั่งมอเตอร์ไซค์แบบนั้นไม่รู้หรือไงว่ามันอันตราย เป็นอะไรขึ้นมาแล้วจะทำยังไง”
หัวใจของนลินฟูขึ้นมาจนคับอก มันเต้นแรงจนนลินแทบต้องกลั้นลมหายใจเผื่อว่ามันจะทำให้หัวใจของหล่อนเต้นเบาลงได้บ้าง
“พี่ภีม...เป็นห่วงนุ่มงั้นเหรอคะ”
