คอนสแตนโซ่  ลอธาริโอ  ตกเป็นขี้ปากชาวบ้านว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ มุกลดา  พนักงานระดับล่างในโรงแรม นั่นยังไม่เท่ากับที่เล่าลือว่าเขาเป็นผู้ชายประเภทไข่แล้วทิ้ง คอนสแตนโซ่หาทางกลบข่าวด้วยวิธีง่ายๆ และถูกใจตัวเองด้วยการทำให้ข่าวลือกลายเป็นเรื่องจริงเสียเลย ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเล่ห์เหลี่ยมอันแพรวพราวของเขาจะทำให้ได้ทั้งหัวใจของมุกลดาและลูกสาวบุญธรรมของเธอด้วยอีกคน มันก็คุ้มจะตาย ว่าไหม

          “คุณคีน!” แม้ว่ามุกลดาจะเปล่งเสียงออกมาได้ แต่สมองของเธอราวกับหยุดทำงาน เหมือนว่าเส้นเลือดในกายไม่สูบฉีดไปเลี้ยงตามส่วนต่างๆ ของร่างกายอีกต่อไป

          “คุณจูบฉัน!”

          “ผมแค่เช็ดปากให้คุณเองครับไข่มุก” เขาพูดเหมือนกับมันไม่มีอะไร แต่ดวงตากลับพราวระยับ คอนสแตนโซ่พึงพอใจเป็นอย่างมากเลยละ ที่ได้เห็นอีกฝ่ายหน้าแดงจนลามไปถึงใบหูและลำคอเช่นนี้ เขาชอบเวลาที่รู้สึกเหมือนตัวเองมีอิทธิพลต่อมุกลดา มันยิ่งให้ความรู้สึกว่าเขากำลังเป็นต่อ

          “คุณแค่หยิบทิชชูให้มุกก็ได้นี่คะ”

          สัมผัสของเขาร้อนวาบ แต่กลับแผ่วเบาอ่อนโยน และชักชวนให้อยากแนบชิดต่ออีกสักนิด

          “ทิชชูไม่ได้เอาไว้เช็ดปากคุณหรอก” คอนสแตนโซ่ชูกระดาษทิชชูในมือขึ้นเสมอระดับสายตา ก่อนจะแตะมันบนริมฝีปากของตัวเองแล้วออกแรงเช็ดเบาๆ จากนั้นก็พลิกกระดาษในมือให้มุกลดาเห็นคราบลิปสติกจางๆ ที่ติดอยู่แล้วเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์

          “เอาไว้เช็ดปากผมต่างหากล่ะ”