สเปกของเธอคือบุรุษในชุดกาวน์ สปัน จึงเข้าวงการมาเป็นดีเทลยา เผื่อว่าโอกาสข้างหน้าจะได้เจอกับหมอหล่อ ใจดี สปอร์ตสักคน แต่มันคงไม่ต้องแอดวานซ์ถึงขั้นเจอกับเจ้าของโรงพยาบาลเลยก็ได้มั้ง
แว่บแรกที่เธอเจอ ณัฐเศรษฐ์ เขากำลังกุมไม้กุมมือเพื่อนชายสุดซี้ของเธอแบบที่คิดเป็นอื่นไม่ได้เลยจริงๆ
บุญบาป!
ไหงไปๆ มาๆ เขาถึงเข้ามาเทกโอเวอร์บริษัทเวชภัณฑ์ กลายมาเป็นท่านประธานที่ช่วยเหลือยามคับขัน กอบกู้สถานการณ์พังๆ ของเธอ
นี่ก็เกือบจะเทหัวใจให้เขาแล้วนะ...แต่ภาพที่เขาจับมือกับเพื่อนชายก็ยังคาใจเธอไม่หายอยู่ดี
“เข้าใจผิดว่า...”
“เข้าใจผิดว่าคุณณัฐ...” สปันหยุดพูด เธอประหม่าเกินกว่าจะบอกเขาว่าการที่เขามาแบบนี้มันเหมือนเขาจีบเธอ แต่เธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่
ร่างสูงของหนุ่มที่มีเสน่ห์แห่งบุรุษเพศเต็มเปี่ยมขยับเข้าใกล้สาวสวย เขาจ้องมองสปันด้วยสายตาชนิดหนึ่งที่ทำให้คนมองต้องผงะแล้วกัดปากแน่น
“คุณคิดว่าผมเป็นเกย์งั้นสิ”
“ก็คุณณัฐเคย...”
“ผมไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ชอบหมอก้อง ผมเป็นรุ่นพี่เขา แต่สนิทเหมือนเพื่อนกัน”
คำพูดของเขาที่บอกมาทำให้สปันอ้าปากค้าง มองเขาอย่างมึนงง มือหนาที่สวมนาฬิการาคาแพงขยี้จมูกเธอเบาๆ ราวกับจะเรียกสติที่ตกตะลึงให้กลับคืนมา
เขาคือผู้ชายทั้งแท่ง!
เงิบหนักมากแม่...
สปันยืนงง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอีกระลอก แถมคำพูดที่เขาทิ้งไว้เมื่อครู่ก็กระแทกใจเต็มเปา
‘เขาไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ชอบหมอก้อง’
แล้วสายตานั่น สายตาของเขาที่มองเหมือนกับอยากจะจีบเธอนั่นล่ะ เอาแล้วไง…
