เธอถูกคู่อริของบิดาตามไล่ล่า บอดี้การ์ดฝีมือดีระดับโลกจึงเหมาะสมที่สุดสำหรับความปลอดภัยของ คุณหนูแม็กกี้
คาร์ก แม็กเกรย์ วางกฎระเบียบมากมายให้เธอปฏิบัติตาม ทุกอย่างต้องเป๊ะเวอร์! นี่บิดาส่งบอดี้การ์ดหรือเจ้าชีวิตมาให้กันนี่
เขานิ่ง เย่อหยิ่ง ไร้อารมณ์ แล้วก็...กล้าเมินใส่เธอ!
เหอะ คุณหนูอย่างเธอโคตรจะหมั่นไส้ อาการที่แสดงออกว่ารำคาญมันยิ่งทำให้เธอไม่พอใจจนกลายเป็นความอยากเอาชนะ จึงคิดจะลองอ่อยบอดี้การ์ดส่วนตัวดู ก็อยากรู้เหมือนกันว่า คาร์ก แม็กเกรย์ เป็นมนุษย์หรือพระอิฐพระปูน!
“กลับไปนั่งโต๊ะครับ”
“ออกคำสั่ง? อยากให้ฉันไปนั่งก็อุ้มฉันไปสิ กล้าปะล่ะ” เลิกคิ้วยิ้มร้ายท้าทายความคุกรุ่นของคนตรงหน้า มิไยยังขยับตัวเข้าไปเบียดจนแทบเกยขึ้นบนตักกว้าง ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“ทำไม ไม่พอใจเหรอ” ยัง แม็กกี้ยังยั่วต่อ ลมหายใจของเธอกับเขาปะทะกัน แล้วก็เป็นเธอที่ยิ้มหยันๆ มือบางวางทาบบนหน้าขาแกร่งแล้วลูบเบาๆ
“ลุกไปครับ อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ”
“ก้อนหิน ชิ นายก้อนหิน”
“แล้วก็ปล่อยผม อย่าอ่อยเรี่ยราด มันไม่เหมาะกับคุณเลย” เขาด่าเธอทางสายตาด้วยนะ แต่ถามว่า แม็กกี้สนหรือเปล่า คำตอบก็คือไม่
“อยากอ่อย อยากรู้ว่าก้อนน้ำแข็งจะทนได้สักกี่น้ำ ฉันก็แค่...อยากเห็นนายยิ้ม ไม่ชอบเวลานายทำหน้าเหมือนจะเป็นจะตาย คล้ายคนอกหักรักคุด เห็นแล้วมันขัดตาเข้าใจไหม” แล้วมันก็ขัดใจเธอด้วย
“มันก็เรื่องของผมไหม” คาร์กขึ้นเสียงแววตาดุดันกว่าเดิม แม็กกี้เม้มปากไม่พอใจ ดวงตาวาวโรจน์เมื่อเขามาทำขึ้นเสียงใส่ ซึ่งเธอไม่ชอบ
“นายจะว่าฉันเสือกงั้นเหรอ”
“โตแล้ว คุณแม็กกี้น่าจะคิดเองได้นะครับ”
“นาย!”
