คนอยู่ข้างๆ มักถูกมองข้ามเสมอ
ดาวิกา แอบรักปักใจกับเขามาตั้งแต่เด็ก
มีโอกาสได้ทำงานเป็นเลขาข้างกาย แต่ได้อะไร? นอกจากได้ทำงาน
สี่ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
เขาไม่เหลียว ไม่แล ไม่แม้แต่จะชายตามอง
พศิน ท่านประธานรูปหล่อ พ่อหนุ่มเพลย์บอยที่โซฮอตมากในตอนนี้
สเปกของเขาต้องสวย ต้องเพอร์เฟ็กต์ ต้องเป๊ะทุกเรื่อง
แต่คนที่ทำให้หวั่นไหว ขาดไม่ได้ กลับเป็นยัยเลขาหน้าจืด
เธอสนแค่งาน ยากง่ายได้หมด สั่งอะไรได้อย่างนั้น
แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่ถึงจะรู้ ว่าผู้ชายที่หล่อขนาดนี้อยากเป็นของคุณนะ
“คนที่ทำให้ฉันเป็นบ้าได้ขนาดนี้คือเธอ”
“เป็นไปได้อย่างไรคะ”
“หึ ฉันโคตรสมเพชตัวเอง ดูถูกไว้มากมาย ไม่ใช่สเปก ไม่ใช่ในแบบที่ชอบ แต่ก็เป็นเธอที่ฉันเรียกหาตลอด ไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่นเลย” ชายหนุ่มพรั่งพรูความรู้สึก
“ท่านประธาน”
“ตอนนี้ฉันไม่อยากเป็นแค่ท่านประธานของเธอแล้วดาด้า”
“หมายความว่า...” อ่า...ดาวิกาแทบไม่ได้ยินเสียงของตัวเอง เพราะมันเปล่งออกมาได้เบามาก
“อยากเป็นมากกว่านั้น อยากเป็นคนสำคัญของเธอ และอยากให้เธอมาเป็นคนสำคัญของฉัน ตรงนี้” เขาจับมือบางมาวางทาบบนอกด้านซ้ายของตัวเอง
“ทำไมคะ”
“ตรงนี้ของฉันมันมากกว่าความหวั่นไหวตั้งนานแล้ว”
