“กรี๊ด! พี่วิลอย่าเข้ามานะคะ!” หญิงสาวร้องลั่นและลนลานคว้าหมอนข้างขึ้นมาใช้เป็นอาวุธสำหรับป้องกันตัว 

“ลงมาให้พี่วิลทำโทษเสียดีๆ แองจี้” 

เขากล่าวเตือน ตีหน้าเข้มเอาจริงเอาจัง แต่นางฟ้าตัวน้อยจอมซุกซนอย่างเธอหรือจะยอมเชื่อฟังและเกรงกลัวพี่ชายแสนใจดีอย่างเขา อุรัสยาลอยหน้าลอยตาให้วิลเลียมอย่างท้าทาย มันคือกิริยาน่ารักน่าชังและน่าทำโทษด้วยจูบอันเร่าร้อน 

“ไม่ค่ะ แองจี้ไม่ลงไปเด็ดขาด” หญิงสาวปฏิเสธพลางยกหมอนข้างขึ้นในท่าเตรียมพร้อมฟาด 

“แน่ใจนะว่าจะไม่ยอมลงมา” ชายหนุ่มย้ำถามพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของคนมองเต้นรัว รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของพี่ชายที่มักจะปรากฏขึ้นทุกครั้งที่มั่นใจว่าตัวเองต้องเป็นฝ่ายชนะ จังหวะนั้นเองที่ร่างสูงใหญ่เคลื่อนตัวอย่างว่องไวปานสายลม เขาพุ่งเข้าใส่เธอ มือหนากระชากหมอนข้างที่นางฟ้าตัวน้อยฟาดใส่กระเด็นกระดอนหล่นไปอยู่บนพื้นไม้ปาร์เกต์ อารามตกใจอุรัสยาหวีดร้องเสียงดังเมื่อถูกผู้เป็นพี่ชายเหนี่ยวเอวบางรั้งให้ล้มลงไปด้วยกันบนเตียงนอนแสนนุ่ม 

อีกครั้งที่ใบหน้าหล่อเหลาลอยเด่นอยู่ในระยะใกล้ ดวงตาสองคู่สบประสานกันเนิ่นนาน น่าแปลกใจตรงที่ไม่ใช่เพียงหัวใจของเธอเท่านั้นที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เพราะอุรัสยาได้ยินเสียงหัวใจของวิลเลียมเต้นรัวดังชัดเจนเช่นกัน

 “อย่าค่ะพี่วิล...” เสียงห้ามสั่นหวิวถูกกลืนหายเมื่อถูกริมฝีปากหยักหนาได้รูปสวยประกบจูบลงมาอย่างนุ่มนวล และที่พยายามปฏิบัติตัวให้อยู่ในกฎเกณฑ์ของพี่ชายอย่างเคร่งครัดมาตลอดหลายปี เพื่อรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับบิดาของเธอว่าจะไม่ให้นางฟ้าตัวน้อยต้องมัวหมองจนกว่าจะผ่านพ้นคืนวันแต่งงาน หากแต่เวลานี้มันกลับยากเกินกว่าจะห้ามใจ